Het was afgelopen zaterdag een bovengemiddelde drukke dag qua live muziek. Want voorafgaand aan de eerder deze week beschreven avonturen in de avond zat ik rond het middaguur al in de Union Chapel, waar Daylight Music deze week in het kader stond van Distant Voices. Dit is een project waarbij Schotse muzikanten op bezoek gaan in gevangenissen en halfway houses en dergelijke om samen met de mensen die daar verblijven nummers te schrijven.
Er zit blijkbaar nog heel veel meer achter qua nobele intenties want de presentator van vandaag is een criminoloog van de universiteit van Glasgow die er ook bij betrokken is en het gaat dus niet alleen maar om dat samen liedjes schrijven maar het is ook de bedoeling dat er met ons, het publiek, een conversation gaat ontstaan over, wel, het strafrechtsysteem en het gevangeniswezen in het bijzonder. Of iets in die trant. Het is allemaal een beetje zwaar op de maag voor twaalf uur s'middags en je eigenlijk gewoon verwachtte een paar mooie liedjes te horen.
Gelukkig wordt er ook gewoon gemusiceerd. Vier van de songschrijvers die onderdeel van het project zijn, vormen een impromptu band. Vandaag zijn dat onder meer Emma Pollock van vroeger van de Delgados en Louis Abbott van Admiral Fallow. Vier stemmen, twee gitaren, twee keer toetsen en om beurten zingen ze ieder een van de liedjes die ze in de kader van dit project schreven. De taakverdeling muzikant/workshopdeelnemer-achter-de tralies lijkt de zijn dat de laatste vooral verantwoordelijk was voor de tekst. Ben geen heel groot kenner van het oeuvre van Admiral Fallow maar bijvoorbeeld de liedjes die Emma Pollock doet, klinken heel erg Emma Pollock-esk maar dan met iets meer recht-door-zee-teksten dan normaal.
Het is verder een heel gemoedelijke middag. De muzikanten leiden elk nummer dat ze spelen in met een uitgebreide anekdote over hoe ze het schreven en in de tweede en derde set worden er ook een aantal vragen uit het publiek – we konden die op ansichtkaarten schrijven – behandeld. Dat zal die conversation zijn. Het haalt de vaart er wel een beetje uit. De muzikanten lijken zich een beetje ongemakkelijk te voelen als ze over iets moeten praten dat níet direct met de muziek te maken heeft. Heb achteraf wel een beetje spijt dat ik mijn vraag niet ingediend heb. Of, met name de jongere deelnemers aan de workshops, niet meer geinteresseerd zouden zijn iets te maken met samples en drumcomputers en dergelijke dan ouwerwetse liedjes op piano en/of gitaar?
Maar verder is het nooit een straf om Emma Pollock een paar liedjes te zien zingen. Het vorig jaar verschenen album met 10 van de liedjes uit dit project vind je hier op Bandcamp.
Dik twee jaar terug schreef ik over het afscheidsoptreden van Allo Darlin' hier in London. Derhalve leek het me niet meer dan gepast om ook iets te bloggen over hun reünie. Wel, soort van reünie. Om te beginnen was het niet als zodanig aangekondigd maar ik had goede hoop want afgelopen zaterdag zouden de diverse bandleden in ieder geval in hetzelfde pand zijn, voor een avond live muziek in het concertzaaltje achter de Shacklewell Arms in oost-London.
Te beginnen met Eliabeth Morris, voorheen zangeres van, momenteel 50% van de nieuwe band Elva. Een album zit er aan te komen. Vanavond is ze solo. Met een zachtjes versterkte gitaar (geen ukelele zoals in haar Allo Darlin' dagen) en een handvol nummers die ze voor Elva schreef. Die klinken lief. Er worden niet echt nieuwe muzikale wegen ingeslagen. Single Athens kennen we al en de rest doet er zo op het eerste gehoor niet voor onder. Alleen dat ene liedje dat ze voor haar dochter schreef ontstijgt tekstueel het oh-je-bent-zo-speciaal-en-je-kunt-altijd-op-me-rekenen niveau niet.
Daarrna speelt Jessica's Brother. Hebben helemaal niets met Allo Darlin' van doen. Indiepop met een Americana-achtige inslag. En een viool. Zanger heeft een Conor Oberst-richting-Tom Waits-achtige knik in z'n stem. De nummers zitten best lekker in elkaar. All The Better vind ik zelfs heel mooi. Maar het is geen Allo Darlin.
Headliners zijn Bill Botting & the Two Drink Minimum. Het nieuwe ding van de voormalige bassist van Allo Darlin'. Nu speelt hij gitaar en zingt en wordt ondersteund door een flinke band met diverse leden van de Wave Pictures, twéé drummers, een toetseniste, een zangeres én de gitarist en de drummer van Allo Darlin (die laatste op koebel trouwens, niet als één van voornoemde drummers). De muziek is meer country en vooral een stuk gezelliger. Veel jolijt. Veel covers. Ze zijn met z'n negenen. Ergens klinkt een mondharmonica.
En dan, niet helemaal onverwacht dus, komt Elizabeth ook nog even op het podium. In eerste instantie voor een enorm gezellige maar muzikaal totaal overbodige cover van de Human League's Don't You Want Me Baby maar dan leent Bill de bas van de bassist van z'n band, legt Mikey Collins z'n koebel even terzijde en klimt toch achter een drumstel en staan ze er, met gitarist Paul Rains helemaal links, weer met z'n vieren als, wel, soort van Allo Darlin' dus (en de rest van BB's band op achtergrondzang en diverse percussie) en doen ze een uitbundige – en uitbundig vanuit de zaal meegezongen – versie van Silver Dollars. Bill Botting en z'n band doen dan nog een paar nummers maar dat doet er weinig meer toe.
Language Defines Who You Are
Interview met Charlotte Adigéry. Haar Cursed and Cussed - van de op het door de jongens van Soulwax gerunde Deewee label verschenen ep Zandoli - is een van de leukste liedjes van het jaar tot nu toe.
Dazed Faves Stephen Malkmus over z'n favoriete uithoeken van het internet.
Jenny Lewis Starts Over
Interview met Jenny Lewis over haar aan drugs verslaafde moeder, Hollywood en haar nieuwe plaat, On the Line.
Needle Mythology
Audiobonus. Fran Healy van Travis aan het woord over ze The Man Who maakten en z'n liefde voor Joni Mitchell's Blue.
Het plaatje van vandaag is een van de speciale limited editionLou Reed-bibliotheek passen uitgegeven door de New York Public Library.
Het is m'n eigen schuld hoor. Ik ben nogal van de dromerige indiepop met zweverige zangeressen maar zelfs ik moet bekennen dat het soms allemaal een beetje moeilijk uit elkaar houden is. Een voorbeeld? Een paar weken terug, in de meest recente aflevering van Pop Muzik. Ik had helemaal niet door dat het nummer dat ik aankondigde als Backseat Warriors van Misty Coast in werkelijkheid Mirror Decay's Wrong was. Ik bedoel, zelfs die bandnamen zijn lastig uit elkaar te houden. Pas toen het liedje een minuut eerder afgelopen was dan in m'n aantekeningen stond, ging er een lichtje branden. Verder was deze februari aflevering overigens weer enorm veelzijdig hoor. Er zijn denk ik weinig radioprogramma's op de wereld waar je én Louis Armstron én Laetitia Sadier én Asnaké Gèbrèyès en Chromatics kunt horen. De volledige tracklisting staat hier.
Interview With Shiva Feshareki
Op plaat word ik een beetje nerveus van de muziek van experimental turntablistShiva Feshareki. Het is me allemaal iets te piep-knor. Maar live - zoals een paar weken terug in Aures, onder Waterloo Station - vind ik het erg tof. Zelfs als je niet helemaal begrijpt hoe ze de geluiden nu precies manipuleert met de digitale snufjes in het mengpaneel en dergelijke. Gewoon het feit dat je die ene draaitafel ziet draaien - al dan niet de goeie kant op - en de naald over de plaat ziet stuiteren of scratchen en dat iemand daar gecontroleerd mee bezig is, helpt bij mij een gevoel van structuur te creeëren.
Visitations
Interview met Pictish Trail over het Visitations-project dat hij met z'n Lost Map label opzette. In dit kader nodigde hij bevriende muzikanten - meest recent bijvoorbeeld twee leden van British Sea Power die samen opereren onder de naam Slow Tree - uit om een weekje in een hutje op het eiland Eigg, een van de Schotse Binnen-Hebriden, te logeren en liedjes op te nemen.
Phoebe Bridgers’ Guide To The Internet Phoebe Bridgers (bekend van solo, boygenius en, meest recent, Better Oblivion Community Center met Conor Oberst) over haar favoriete memes, youtubers en instagrammers.
Chilly Gonzales Pop Music Masterclass
Videobonus. Nieuwe aflevering van Chilly Gonzales's Pop Music Masterclass serie. Hier legt hij in vier minuten Bohemian Rhapsody van Queen uit.
Het plaatje van vandaag is een still uit het promo-filmpje voor de nieuwe collectie van Kent & Curwen, het kledinglabel van David Beckham, waarin ze samenwerken met de Stone Roses (en, voor zo ver ik het begrijp, hun logo op designs van klassieke Stone Roses bandshirts hebben genaaid en het vervolgens voor belachelijke bedragen doorverkopen).
Benny Sings Gaat Voor Goud en Faalt Hartstochtelijk
Ik ken de muziek van Benny Sings nog van de tijd dat ik lokale muziek draaide op de lokale radio in Amsterdam meer dan een decennium geleden. Ik was best gecharmeerd van z'n meer poppy liedjes maar vond z'n output in het algemeen vaak iets te jazzy. Ik zag z'n naam in de tussentijd nog wel eens opduiken maar ik besteedde er verder weinig aandacht aan. Hij scheen het goed te doen in Japan. Was vorig jaar dus nogal verbaasd dat hij ineens opdook in de contreien van Tyler, the Creator en op de best wel leuke single Loving Is Easy van Rex Orange Country. En dat z'n nieuwe album deze week verscheen bij het best wel legendarische hiphop/funk-label Stones Throw. Het veelbelovende nieuwe Nederlandse muziekwebsite Front voelt hem over dit alles aan de tand. (De muziek vind ik over het algemeen nog steeds een paar tandjes te jazzy).
She’s a risk taker. She came to f***ing Afghanistan!
Interview met regisseur Seamus Murphy over A Dog Called Money, de film die hij maakte over/met PJ Harvey. De documentaire ging recentelijk in premiere op het filmfestival van Berlijn (de eerste recensies zijn niet echt positief) en ik heb geen idee wanneer hij elders te zien gaat zijn.
Track By Track Julia Jacklin (foto boven) licht stuk voor stuk de tracks op haar toffe nieuwe album Crushing toe.
It’s The Return Of The Legendary NME Crossword
Nou ja, dat dus. Het legendarische kruiswoordraadsel uit de papieren NME is terug online. Van de hand van dezelfde maker als vroeger en alles. Alleen een beetje jammer dat ze er geen handige uitprintbare versie van hebben gemaakt.
Die Energie der Peripherie
Dirk von Lowtzow van Tocotronic heeft een boek geschreven. Dacht dat hij dat voorheen al eens eerder gedaan had, maar toen realiseerde ik me dat ik hem door de war haalde met Jochen Distelmeyer van Blumfeld en z'n roman Otis. Easy mistake to make. Aus dem Dachsbau is trouwens geen fictie maar een soort van autobiografische encyclopedie. Dit interview is in het Duits.
Fragments and Desires from Alternative Music’s Iconic Graphic Designer
Mag ik iets bekennen? Ik ben nooit zo'n fan geweest van het werk van Vaughan Oliver, huisdesigner van het 4AD-label. Als fan van de Pixies en de Breeders kwam je d'r automatisch heel veel mee inraking en in die context wende ik er wel aan, maar vaak vond ik het ook gewoon enorm lelijk. Het boek over s'mans ontwerpen dat net is verschenen zal ik dan ook niet snel kopen.
Rig Rundown: The Breeders
Videobonus. Kelley Deal en Josephine Wiggs van de Breeders laten hun (bas)gitaren en pedalen en versterkers enzo zien.
Advance Base - Answering Machine
Het plaatje van vandaag is een still uit de enorm charmante video voor Answering Machine van Advance Base (ex-Casiotone for the Painfully Alone). Aanstaande donderdag te zien in Amsterdam.
Jeetje man wat vliegt de tijd. De meest recente aflevering van Pop Muzik is al meer dan twee weken geleden. Ik ben al weer druk bezig liedjes te verzamelen voor de komende editie (25 februari, zet het je agenda). Ik ben misschien bevooroordeeld maar volgens mij was het een weer een prima uitzending. Kan me vagelijks iets herinneren dat er wat stress was aan het begin omdat er ergens een knop verkeerd stond en dat daarom de begintune iets langer draait dan normaal maar dat dat in de daaropvolgende twee uur meer dan goed gemaakt wordt met dik tweeënhalf dozijn hele toffe liedjes. Het gaat waarschijnlijk iets te ver om ze allemaal 'tijdloos' te noemen maar 17 dagen vertraging kunnen de meeste wel hebben. Maar, zoals gezegd, ik ben misschien niet helemaal objectief. De playlist staat ook op Facebook.
Green Park - Victoria Line - Piccadily line
Eerste blogpost van het jaar en meteen de eerste vermelding voor Darren Hayman. De voormalige frontman van Hefner is een nieuw project begonnen waarbij hij alle metrolijnen van London afloopt en, ter plekke, een tekening maakt van elk station. Hij is begonnen met de Victoria Line. Een muzikaal aspect lijkt de onderneming verder niet te hebben.
Does Rock ‘n’ Roll Kill Braincells?!
De NME test hoeveel Bob Mould nog weet over vroeger. Met bijrollen voor Lady Gaga, Daft Punk, Michael Stipe en Joan Rivers.
Surroundings 002
Videobonus. Promofilmpje van een microfoonmerk waarin Kaitlyn Aurelia Smith met geluiden die ze opneemt in de heuvels rondom Los Angeles een nieuwe track maakt.
Dummy + BBUC DDance Cycling Rain Jacket
Dankzij Kraftwerk is de kruisbestuiving tussen electronische muziek en wielrennen niet meer zo vreemd als deze in eerste instantie misschien zou lijken, maar toch vond ik het best opvallend dat modern muziekmagazine Dummy eind vorig jaar een eigen lijn in regenjekkies voor op de (sport)fiets (zie plaatje boven) lanceerde.
Moments Of Hyperreal Intimacy
Interview met het eigenzinnige nieuwe Londonse duo Jockstrap. Zag ze een paar weken terug live - met strijkkwartet - en dat was erg bijzonder. Je kon goed merken dat ze rechtstreeks van het conservatorium komen. Normaal ben ik meer van de 'You can learn to play but you can't learn to be interesting'-school maar blijkbaar is het ook mogelijk technisch zo goed te worden dat je juist interessantere, spannendere dingen met je instrument(en) kunt en dan dus gewoon mooie dwarse popliedjes maakt. Ergens tussen Portishead en PC Music.
11 Tips On Collecting Records
Van Peanut Butter Wolf en die heeft er verstand van want hij heeft er iets van 100.000. (Hij runt ook het Stones Throw label). (via)
Paul Hartnoll Shows How He Keeps The Classic Sound Of Rave Alive
Videobonus(1). Paul Hartnoll van Orbital laat z'n collectie synthesizers en andere electronische apparatuur zien. Ik begrijp de helft van de tijd niet echt waar hij het over heeft maar hij het brengt het lekker enthousiast.
Cusson’s Imperial Leather Soap
Videobonus(2).Jarvis Cocker maakte voor kunsttijdschrift Frieze een filmpje over een stuk zeep.
On Taking Your Time
Jason Pierce van Spiritualized over Kris Kristofferson, Nick Cave, Brian Wilson en meer.
Turned Out A Punk
Audiobonus. De podcasts van Fucked Up's Damien Abraham waarin hij met iemand over punk van vroeger praat zijn mij vaak te niche maar deze waarin Thurston Moore te gast is heb ik bijna ademloos afgeluisterd. Moore vertelt gewoon de ene na de andere briljante anekdote over het New York van de jaren zeventig en Abraham hoeft alleen maar in de achtergrond enthousiast te grinniken. Duurt iets van anderhalf uur maar is elke minuut waard.
Als presentator van een programma op een klein community radiostation voelde dit verhaal over een DJ die al jaren radioshows maakt vanuit de schuur achterin z'n tuin voor een publiek dat bestaat uit 1 persoon, z'n vrouw, erg herkenbaar. Alhoewel ik nog geen telefoontje heb gehad van BBC Three Counties over een eventueel gastoptreden. Terwijl de Pop Muzik van afgelopen maandag er toch weer eentje was om je vingers bij af te likken. Met muziek van onder meer Fonda 500, Eerie Wanda, Marianne Faithfull, The Limiñanas en drie liedjes van het kortste Album van de Maand ooit. De volledige tracklisting staat op Facebook.
