Jij dacht zeker ook dat het runnen van een platenmaatschappij gepaard ging met eindeloze tequila-sessies,
sex met duizenden groupies, wagonladingen
drugs en, als er tijd voor is, hier en daar wat
rock'n'roll. Het dagboek dat Jon Solomon van
My Pal God Records - Amerikaans indielabel dat de platen uitbrengt van onder meer
Dianogah,
A Minor Forest,
Silkworm en
The Embarrassment - gedurende een week ergens vorig jaar bijhield voor
Shiny Gun Magazine onthult dat-ie echter vooral bezig is met het wachten op de postbode, het vullen van enveloppen met promo-materiaal en ritjes op en neer naar het postkantoor. Even serieus, het valt me écht op dat die arme jongen het in hele artikel nergens over de muziek zélf heeft. Hier en daar worden wat bandnamen gedropt, maar daar houdt het dan ook mee op. (Via
Us Against Them)
Zal het ooit nog eens wat worden met Britse hiphop?? Je zou toch denken dat ze het qua taal mee hebben, maar aan de andere kant betekent dit ook dat je als Brits rappertje je meteen moet kunnen meten met al het geweld uit Amerika. In Steve Lamacq's programma op BBC Radio 1 hoor ik de laatste tijd af en toe dingen - zoals Mark B & Blade - die in principe niet onderdoen voor de gemiddelde Amerikaanse output, maar het heeft weinig eigens. Er is wel degelijk zoiets als typisch Britse rap, denk aan Definition Of Sound en Collapsed Lung. Op een of andere manier klonk dat altijd een stuk poppier dan hun overzeese collega's. In (ongeveer) hetzelfde vaarwater vinden we vandaag de dag bijvoorbeeld Olympic Lifts, van wie je een aantal MP3's kunt downloaden bij Peoplesound. Afkomstig uit Noord-Ierland (en voortgekomen uit het indie-gitaren-met-een-sampler combo Tunic), ze hebben net een single uit waarop ze worden geholpen door Tim Wheeler van Ash en als ik het goed begrepen heb zal er later dit jaar een album van ze verschijnen bij Bungalow.
now playing: dj-set van Arab Strap in Mary Anne Hobbs' Breezeblock op BBC Radio 1 van een paar dagen geleden. Behoorlijk curieuze selectie - Boston's More Than A Feeling, Britney's Born To Make You Happy maar ook Neil Young en PJ Harvey - en een minimum aan dj-mixing skills (ie het zijn gewoon een paar plaatjes achter elkaar).