5.7.07 - (0)


Daft Punk live, gisteravond in de Heineken Music Hall, was net als op Youtube, maar dan grootser en harder. Precies zoals ik hoopte. Dacht ik. Want het zag er niet alleen zo uit als op Youtube - exact dezelfde lichteffecten tijdens exact dezelfde muzikale breaks - het had ook dezelfde afstandelijkheid (het blijven tenslotte robots) en was ook net zo fragmentarisch. Vooral aan het begin van het concert beukten de Parijsenaars zich in hinkstapspringende megamix-versnelling langs diverse hoogtepunten uit hun oeuvre. Van enige opbouw was alleen sprake in het visuele aankleding. Elke paar minuten werd er, onder luid gejuich, een nieuw lichteffect uit de trukendoos gehaald. Gelukkig werd op een gegeven moment het lange baan-ritme toch nog gevonden en bleek het duo meer in z'n mars te hebben dan het domweg overdonderen van de zintuigen. Dat dit op de lange termijn een stuk effectiever is, bleek wel uit de uitzinnige reactie van het publiek toen in de toegift, en we er eigenlijk geen rekening meer mee hielden, de laatste visuele verrassing uit de kast getoverd werd en - spoiler alert - zelfs de robotpakken van het tweetal licht bleken te kunnen geven.


pining for the fjords
hringvegur
instagram
pop muzik
bandcamp
facebook
e-mail
rss

front
job de wit
polderlicht
gert verbeek
toekomst hervonden
i always have a song

blogger statistics