Kimya Dawson - Alphabutt (bron)
Ik ben er niet heel trots op dat het nummer dat me voor het eerst in zo wat een maand weer in de spreekwoordelijke digitale pen doet klimmen een 55 seconden durende verzameling poep- en scheetgrappen is. In alfabetvorm, dat dan weer wel. Zodat de f staat voor fart, de g voor gorilla fart en h voor huge gorilla fart. Dat kun je kinderachtig noemen maar dat was eigenlijk ook gewoon de bedoeling. Het bijbehorende, gelijknamige album is Kimya Dawson's kinderliedjesplaat. Ik moet wel zeggen dat hoe schattig en grappig deze twee akkoorden reis langs de diverse facetten van de stoelgang ook is, ik weinig behoefte (ha!) heb om de rest van die plaat te horen.

Herman Düne - My Home Is Nowhere Without You (bron)
Sommige antifolkers worden wél volwassen. Het openingsnummer van Herman Düne's nieuwste plaat, Next Year In Zion, is een simpel en lief maar ook zeer beschaafd en verzorgd liedje. Subtiele blazers (klarinet?). Prachtig stoffige gitaarsolo. Engelachtige tweede stem. Sowieso gebeurt er arrangementtechnisch meer dan genoeg om de scherpe randjes van zijn nog altijd overdreven klagerige zangstem een beetje te verzachten. Als je er om wil lachen moet je er zelf de humor in zoeken. Die katakloppende percussie doet míj bijvoorbeeld denken aan Monty Python's kokosnoten in de Holy Grail.