Het vorige album van Edwyn Collins, Home Again uit 2007, was precies het soort bedaagde, tegen het saaie aanhikkende singer/songwriter-pop dat je zou verwachten van een indieheld uit het begin van de jaren tachtig die een beetje aan het rentenieren is van een halverwege de jaren negentig per ongeluk gescoorde one hit wonder. Vlak voor het verschijnen van die plaat werd Collins getroffen door een hersenbloeding. Dat zorgde destijds al voor wat overdreven aandacht voor die plaat maar het muzikale ramptoerisme heeft bij z'n binnenkort te verschijnen nieuwe album bijkans onbetamelijke vormen aangenomen. Iédereen wilde ineens z'n steentje bijdragen: leden van Franz Ferdinand, de Drums, Magic Numbers en de Cribs verdrongen zich voor de deur van de studio. Johnny Marr wilde wel helpen. Roddy Frame van Aztec Camera bood z'n diensten aan. Het is nog een wonder dat Bono ontbreekt. Ik denk dat ik liever weer een saaie plaat had gehad dan een van de geforceerde samenwerkingen bol staand onsamenhangend gedrocht. Niet dat ik ook nog maar meer van Losing Sleep heb gehoord dan de vooruitgestuurde en tegen betaling van je e-mail-adres hier te downloaden titeltrack. Het is in ieder geval niet saai. Losing Sleep is een ouwerwetse Northern Soul-stomper met alle toeters en bellen maar ook, zo tegen het eind, een veel te onsubtiel dwars door alles heen scheurende gitaarsolo (vast zo'n jongen van de Cribs). Fysiek lijkt Collins er trouwens nog lang niet bovenop. Z'n zangstem ronkt nog lang niet zo krachtig als een bronstige zeeleeuw als vroeger. Het bijbehorende album verschijnt 13 september op Heavenly.