Mijn favoriete muzikale dingetje in Colours van het Zweedse Cocoanut Groove is, spoiler alert, als in het tweede couplet te midden van het toch al best drukke geluidsbeeld ineens iemand door middel van vocale klanknabootsing een rijstshakertje (of iets anders percussie-achtigs) gaat zitten nadoen. Tsjikke-tsjikke tsjikke-tsjikke. Human beatboxing maar dan op z'n indiepops. Het is heel klein en als je niet oplet mis je het zo maar het toont dat Olov Antonsson - uit Umeå, vroeger van de Tidy Ups - minder zwaar op de hand is dan z'n Belle-&-Sebastian-op-hun-barokst-e muziek doet vermoeden. Een stukje luchtigheid binnen een druilerige wereld vol statig plinke-plonkende clavecimbels, charmant houterige trompetpartijen en zanglijnen vol zelfmedelijden. De bijbehorende ep staat op Spotify. Tsjikke-tsjikke tsjikke-tsjikke. (mp3, bron, bandcamp)