Als je, zoals de dame en heren van Two Wounded Birds, opgroeit in de vergane glorie van een verlopen Engelse badplaats als het in-en-in troosteloze Margate, is het eigenlijk geen verrassing dat je muziek een zekere mate van escapisme lijkt te verklanken. In dit geval is dat de tijdloze romantiek van een twangende gitaar; zo'n muzikaal cliche dat een cliche is geworden omdat het werkt. En blijft werken. In de langzamere nummers op hun titelloze debuutalbum galmt die gitaar lekker over het wegens grijze weer verlaten strand richting de horizon. In een meer up-tempo tracks, zoals dit To Be Young, valt hij precies op z'n plek in een vol opgekropte jonge-honden-branie zittende Wall of Sound. Mooi kitsch is niet lelijk.(download)