Het was natuurlijk fantastisch weer afgelopen weekend om lekker lui in een willekeurig park te zitten dan wel te liggen met wat willekeurige muziek op de achtergrond en met als enige lichaamsbeweging het af en toe halen van een biertje; kortom perfect festivalweer. Maar een muzieksnob als ik denkt daar toch anders over. Ben op zaterdag naar Driehuis gefietst om een stukje Beeckestijn Pop mee te pikken. Ging in eerste instantie vooral voor Daryll-Ann, maar ter plaatse aangekomen ben ik toch hevig gaan twijfelen of de mooie, dromerige, Byrds-y en Neil Young-achtige gitaarpop met engelachtige samenzang van de broertjes Paulusma op zo'n festival wel lekker tot z'n recht komt. Er stond slechts een handjevol mensen voor het podium terwijl de rest van de bezoekers loom in het gras zat, hing of lag. De heren werkten zich op hun gemak maar routineus en professioneel enzo door hun set heen - Paulusma-broer Coen eet zelfs een appeltje tussen de bedrijven door - met hier en daar wat vage psiegedeliese momenten, terwijl het voor 90% van het publiek waarschijnlijk om het even is welke band er op het podium staat. Da's toch jammer van mooie nummers als The Doctor & I (in een perfecte wereld een Nederpopklassieker van het kaliber Shocking Blue - Venus) en Surely Justice. De andere band op de line-up die ik eigenlijk wel had willen zien, Tahiti 80 speelde pas twee uur later. Maar na het zien van een paar nummers van Zaphod op het lokale podium - het levende bewijs dat er vaak een gapend gat is tussen wat de muzikant voor muziek dénkt te maken en de realiteit; Zaphod pretendeert live-jungle te maken met échte instrumenten, maar klinkt als hele slechte synthrock met een punkdrummer en een overactieve rapper. bagger, dus - en in de wetenschap dat hierna een bluesrockband en nóg een lokaal bandje zouden volgen, ben ik maar gewoon naar huis gefietst...

Zondag heb ik het helemaal maar niet geprobeerd. Een interessant indierockbandje als Soda P - en dat is het zeker, luister maar eens naar de mp3's op hun homepage; intelligente gitaarpop met elementen uit post- en emorock; ze kunnen misschien wat pakkendere melodieën gebruiken maar de intentie is er zeker - in een Wijk Aan Zee-se strandtent vol roodverbrandde badgasten in zwembroek leek me geen aanlokkelijk vooruitzicht. Ik zal ze wel eens een andere keer proberen live te zien (1 juli spelen ze in Vera, Groningen, maar dat is me net iets te ver weg...).

now playing: vpro, het lek, 3fm