30.6.00 - (0)
Plaatjes die ik vandaag heb gekocht:

* Detroit (Rare Tracks From) vol.4
A collection of previously unreleased and hard-to-find items for Motortown collectors. Ben dan zelf wel geen Motown collector, maar dit is fantastisch. Namen als de Spinners, Connie Van Dyke en de Swinging Tigers zeggen mij absoluut niets maar tussen de aanwezigen ook een aantal bekende namen - Stevie Wonder, Smokey Robinson, Edwin Starr enzo - maar nu eens niet met die al zo vaak gehoorde hits en dus 20 geweldige obscuurdere soul-stompers die stuk voor stuk minstens even goed zijn. Verdient z'n aankoopprijs - 17,50, want tweedehands - in een keer terug met de Italiaanstalige versie van You Can't Hurry Love van de Supremes. Je verstaat er geen reet van, maar het klinkt ongelovelijk sexy.

* Sleater-Kinney - All Hands On The Bad One
Aan Sleater-Kinney heb ik eigenlijk altijd een grote hekel gehad vanwege de verschrikkelijke combinatie van het door merg en beengaande Belinda Carlisle-achtige stemgeluid van de voornaamste zangeres en die simplistische post riot-grrrl punkriffs. Dat stemgeluid is gelukkig een stuk ingetoomd en de nummers klinken ook een stuk volwassener. Er staan zelfs een paar mooie, gevoelige songs op. Another 17,50 - een promo-exemplaar; d'r loopt dus tenminste één muziekjournalist rond in Haarlem die het niks vond - well spend.

* In A Field Of Their Own volume 2- Glastonbury 93
Live-hoogtepunten van het NME-podium. 2cd. Bevat nummers van onder meer nummers van Superchunk, Suede, de Orb, Verve en de Lemonheads. In bands als Eat en Adorable kun je goed horen waarom ze in Engeland zo blij waren met Britpop...

* Les Neveux et les Nièces
Lokaal muziek- en kunstproject uit Haarlem. Is een verzamel-cd-tje verpakt in een mooi stoffen hoesje met een paar kunstzinnige tekeningen in het cd-boekje en tevens bijgeleverd een houten plankje dat onderdeel is van een groter kunstwerk. Op mijn stukje staan alleen een paar monsterlijke voeten in getekend in rood potlood. Heb het nog niet allemaal uitgebreid kunnen beluisteren, maar wat ik er tot nu toe van gehoord heb klinkt verrassend aardig. Het opent met een lekker vaag zweverig postrock iets van El Camino en wordt verder gekenmerkt door heel behoorlijke indierock. Merendeels van het ingetogen, lofi-e soort, maar Soda P bijvoorbeeld is steviger en meer wiskundig en de Chimney Brothers verstoppen hier en daar subtiele samples in hun muziek. Verder nog nummers van Suimasen, Tse Tse Airline, de Mercy Giants en meer. Verscheen overigens op Muze Records, maar de in het cd-boekje genoemde website werkt helaas (nog?) niet.

Boel nieuwe cd-recensies op de site van Live XS. Opvallendste opmerking is te vinden in de recensie van Brassy's Got It Made: ...Muffin Spencer, ondanks hardnekkige geruchten GEEN familie van... Heb ik - én 3voor12 én de NME - het de hele tijd dan bij het verkeerde eind gehad? Keith Cameron heeft zélf de eerste paar singeltjes van Brassy uitgebracht. Dan zal hij toch wel weten hoe het in elkaar steekt??

now playing: In A Field Of Their Own volume 2- Glastonbury 93 (nu dik 8eneenhalve minuut Blue Room van the Orb)



pining for the fjords
hringvegur
instagram
pop muzik
bandcamp
facebook
e-mail
rss

front
job de wit
polderlicht
gert verbeek
toekomst hervonden
i always have a song

blogger statistics