Bij de Melody Maker: the truest test of notoriety was the number of annoyed readers denouncing one on the letters page. Op een of andere manier denk ik dat de mensen bij Oor er heel anders tegen aan kijken (maar misschien klopt mijn veronderstelling dat het daar een ontzettend belegen en ingedut zootje is helemaal niet). Maar goed, dit is Cath Carroll, zelf voormalig journaliste bij NME, over het verdwijnen van de Melody Maker in Salon. (via New York London Paris Munich)

In 1998 vroeg het lokale, gratis uitgaansblad The Stranger in Seattle aan de Britse muziekjournalist Everett True of hij misschien zin had naar de stad te verhuizen om voor hen over de regionale muziekscene te schrijven. Everett was eind jaren '80 een van de eerste journalisten die schreef over het hele grunge-gebeuren waarmee Seattle als het ware op het muzikale kaart werd gezet. True ging in op de uitnodiging maar hield het niet lang uit in Seattle. Na plusminus een half jaar vertrok hij weer (ook omdat z'n vriendin geen werkvergunning kon krijgen) na minstens de halve muziekscene van de stad tegen zich in het harnas te hebben gejaagd in z'n columns en artikelen. Het merendeel van wat hij in die tijd voor The Stranger schreef is helaas niet (meer) terug te vinden op de site van het tijdschrift maar hij blijkt - vanuit Engeland - momenteel nog wel regelmatig bijdragen voor ze te verzorgen. In recente artikelen (dwz van dit jaar tot ongeveer begin november) schreef hij over onder meer de Delgados, Cinerama, Primal Scream en Bright Eyes.

In het eindejaarsnummer van de NME: The Real Slim Shady verkozen tot Single Van Het Jaar en 2000: The Year Pop Shook The World. Het Amerikaanse tijdschrift Spin is ook bezig met z'n 20 beste platen van het afgelopen jaar.

now playing: Microphones (een van de bandjes die ik ontdekte dankzij True's columns in de Stranger) - Don't Wake Me Up