Gisteren ging de nieuwe single - een van de twee eigenlijk - van de Manic Street Preachers in premiere op BBC Radio 1 (en ook online bij de NME). So Why So Sad heet het en wel, hmmm, tsja, anders haalt het bij lange na niet om m'n eerste indruk te omschrijven. Er gingen al wat geruchten dat de Manics een disconummer hadden geschreven en in kan begrijpen waar die geruchten vandaan kwamen. Maar dit zijn al lang niet meer de Manics van You Love Us et al. Hun vorige single Masses Against The Classes heeft je het misschien een beetje doen vergeten, maar This Is My Truth Now Tell Me Yours (en Everything Must Go daarvoor eigenlijk ook al) bewees dat het gewoon een drietal uitgebluste ouwelullen zijn. Dus in plaats van een opwindend Donna Summer-achtig iets klinkt So Why So Sad als de Carpenters. Nee!! Echt waar!! Er is duidelijk voor de Phil Spector invalshoek gegaan, maar in plaats van een indrukwekkend spektakel bestaande uit, bijvoorbeeld, een hele batterij drummers en een batiljon aan strijkers gooit men wat waterige synth-y clavecimbels, een paar handen vol kerstbelletjes en een halfslachtig papapa-end mini-kozakkenkoortje in de strijd. En de melodie zelf is ook niet bepaald vooruit te branden. Steve Lamacq volgde het nummer met JJ72's October Swimmer en binnen een paar seconden was ik So Why So Sad zo goed als vergeten. Volgens mij kunnen we de Manics voor goed afschrijven.

Om een of andere reden barst het hier aan de Universiteit van Exeter van de Grieken. Van de 10 mensen die dezelfde studie doen als ik zijn er maar liefst 6 Grieks en van m'n 6 huisgenoten nog eens 3 (wel, één is Cypriotisch, maar dat is een pot nat, zeg maar). Ik zal eens proberen na te gaan of een van hen toevallig wat cd's bij zich heeft van een van de bands die genoemd worden in dit artikel over Griekse indiepop in indie meets socialisme fanzine Tasty.

Vanavond om 7 minuten voor half twaalf (GMT dus een uur later in Nederland) staat er iets te gebeuren bij twentythree.co.uk, een site die misschien wel, misschien niet iets van doen heeft met de heren Drummond en Cauty van de KLF. Er zit trouwens een speciale symboliek achter het cijfer 23 (23:23 op de 23ste, dus), maar wat het precies was kan ik me eerlijk gezegd niet meer herinneren (alleen dat ook de illegale ravers van Spiral Tribe het getal in hun logo hadden staan, maar dat kan ook gewoon toeval zijn geweest). Je moet je overigens wel eerst inschrijven om een en ander te kunnen bijwonen.

now playing: Soundtrack Of Our Lives - Extended Revelation (For The Psychic Weaklings Of The Western Civilisation)