Weet nu ook waarom ik de afgelopen weken You And I, de deze week verschenen debuutsingle van Zoot Woman, nooit op de radio heb gehoord terwijl je geen tijdschrift kon open slaan zonder te struikelen over een aan de band gewijd artikel: het stelt muzikaal niet zo veel voor. Dit soort half-funky, (blanke), jaren '80 soulpop wordt veel leuker gedaan door Phoenix (zie: If I Ever Feel Better en Too Young). You And I kabbelt gewoon een paar minuten rimpelloos voort. Dan kun je zeggen: dat is MOR, maar dit is wel heel saai. Maar ja, eenderde van Zoot Woman (op bas, om precies te zijn) is Stuart Price aka Jacques Lu Cont oftewel Les Rythmes Digitals en dat doet het dus erg goed in de stijlbewuste bladen maar valt op een zilveren schijfje dus een beetje door de mand. Ik ga zodirekt maar weer eens heel hard Darkdancer op zetten.

Een gewone jongen, die wat stoer doet: recensie van het concert van Eminem in het Parool. Het Rotterdams Dagblad zit ongeveer op dezelfde lijn met Eminem schaap in wolfskleren (en vind het bovendien tegenvallen dat Eminem niet met een actueel Zorreguieta grapje kwam. Euh??). En er staan maar liefst dríe artikelen in de/het NRC van vandaag: de nieuwe Elvis met theatrale teksten (popprofessor René Boomkens aan het woord), Eminem is een relaxte mafkees (fans aan het woord) en Meebrullen met brave Eminem (verslag van het concert). Het is net alsof de recensenten een beetje teleurgesteld zijn dat Em níet z'n moeder op het podium verkrachtte of met z'n kettingzaag een paar homo's te lijf ging. Het is ook nóóít goed.