De tweemaandelijkse platenbeurs was vandaag weer in de stad. Ik had geleerd van de vorige keer en een lijstje gemaakt van platen waar ik naar op zoek was. Natuurlijk kwam ik met een heleboel leuke nieuwe plaatjes thuis maar zónder ook maar een die op m'n lijstje stond (alhoewel Cinerama en Elastica er soort van onderbewust ook op stonden). In ieder geval, dit was de buit:

Pulp - This Is Hardcore (4pond)
Jubilee Allstars - Lights Of The City (6pond)
Silversun - Neo Wave (5pond)
Sabres Of Paradise - Haunted Dancehall (5pond)
Elastica - The Menace (3 voor 20pond)
Black Box Recorder - The Facts Of Life (3 voor 20pond)
Cinerama - Disco Volante (3 voor 20pond)

Naar aanleiding van het album van Cinerama - vooral gekocht vanwege het magnifieke Your Charms - probeerde de verkoper me ook een box-set van de Wedding Present aan te smeren. 4 cd's voor 15pond klinkt aanlokkelijk, maar is niet echt praktisch als je 2 van de 4 cd's al hebt. Heb ook niets meegenomen van het standje met Britpopbootlegs: live-cd's van onder meer Menswear, Elastica, The Verve en Space voor maar 3pond, maar het is altijd maar afwachten wat de kwaliteit is. Ook opvallend was dat je de vinylsingle van de Manics' So Why So Sad (of was het nou die andere??) al verkrijgbaar was terwijl-ie officieel pas deze maandag in de verkoop gaat. In ieder geval, Pulp is okay, misschien niet zo goed als Different Class dat ik een paar weken geleden nog voor een spotprijsje bij een vaag cd-stalletje op de markt vandaan wist te plukken, maar z'n aankoopprijs dubbel en dwars waard alleen al vanwege het titelnummer (And that goes in there, and that goes in there). Elastica is in vergelijking met hun debuut meer van hetzelfde. En dat is eigenlijk niet eens zo erg. Er staan wat vage, meer electronisch experimentele dingen op die niet allemaal even goed gelukt zijn en hun cover van Trio's Da Da Da is een leuk novelty-nummertje, alleen al om Justine Frischmann door Ich lieb dich nicht, du liebst mich nicht horen proberen te worstelen. Sabres Of Paradise kocht ik vooral vanwege Wilmot en dat is vandaag de dag gelukkig nog steeds een waanzinnig nummer - alhoewel met veel meer echo en veel minder trompetlijntje dan ik me herinnerde, maar pist desalniettemin van grote hoogte over allerhande rip-offs die er in de tussentijd zijn verschenen als (Mucho Mambo) Sway van Shaft van vorig jaar en dat ene nummer van de Mighty Dub Katz - maar de rest van het album klinkt op het eerste gehoor qua dub-techno een beetje gedateerd en langdradig. De overige aankopen heb ik nog niet kunnen beluisteren.

Heb het verder nogal druk met andere belangrijke dingen en maak het mezelf maar weer eens gemakkelijk door naar een paar artikeltjes in de Guardian van de afgelopen dagen te verwijzen. Shooting The Past: popjournalist Paul Morley over 24 Hour Party People, de film over de muziekscene in Manchester - zeg maar het verhaal van Ian Curtis, Shaun Ryder en vooral Factory's Tony Wilson - waar momenteel de opnames van plaats vinden; I'm told the original idea was a Mancunian Boogie Nights, and now the aim is sort of rock'n'roll Natural Born Killers en Mission Impossible: meer over John Cage's 4'33"; geen idee waarom dat in ene weer hip is.