17.3.01 - (0)
Ik woon letterlijk op een steenworp afstand van dé bioscoop van Exeter - het maakt niet uit naar wélke pub we gaan, als we om 11 uur (sluitingstijd...) naar buiten strompelen kunnen we altijd zó zien waar we heen moeten: het blauwe logo van de Odeon torent boven de stad uit en is overal vandaan te zien - maar ben om onverklaarbare redenen sinds ik hier ben toch nog pas drie keer naar de fillum geweest. Nummer drie, gisteren, was Enemy At The Gates. All is fair in love and war had trouwens ook een toepasselijke titel geweest. Het verhaal speelt zich af in Stalingrad halverwege de tweede wereldoorlog. Van Geschiedenis op de middelbare school wist ik me nog te herinneren dat dit een van de twee keerpunten is waar de, zeg maar, uitbreidingsdrift van de Duitsers tot staan wordt gebracht. Maar voor het zover is hebben schotelt Enemy At The Gates ons een hoop gedoe met scherpschutters die door de ruïnes van Stalingrad sluipen plus een beetje voorspelbare liefdesontwikkeling voor. Het verhaal is zeker onderhoudend, maar de aankleding ietwat over the top. Dat de muziek constant bombastisch is, is begrijpelijk, maar de drie hoofdrolspelers zien er tussen al die bombardementen en de daaruitvoorkomende puin en rommel veel te oogverblindend uit - en dan hebben we het natuurlijk met name over Rachel Weisz - en de totale cast heeft voor wat voor Russen en Duitsers door moet gaan een hoogst opmerkelijke mengeling van Amerikaanse en Britse accenten (het hielp qua geloofwaardigheid trouwens ook niet dat Jude Law op en of andere manier erg op The Young Ones' en Bottom's Rik Mayall lijkt). Toegegeven, Boy George zei het het best toen hij zong War Is Stupid, maar mijn grootste probleem met (historische) oorlogfilms als dit is het gebrek aan kleur. Ook Enemy At The Gates is een dikke twee uur niets dan modderbruin, legergroen, grauwgrijs en hier en daar wat onheilspellend donkerblauw of nachtelijk pikzwart. Het is een rare gewaarwording als de felrode nazi- respectievelijk hamer&sikkel; vlaggen voor de - kleuristisch gezien - vrolijke momenten zorgen.


pining for the fjords
hringvegur
instagram
pop muzik
bandcamp
facebook
e-mail
rss

front
job de wit
polderlicht
gert verbeek
toekomst hervonden
i always have a song

blogger statistics