Gay Dad - Now Always And Forever (cds1&2, B-Unique, site)
Toen ik eergisterochtend op m'n wekelijkse maandagse rondje nieuwe plaatjes kopen de Virgin Megastore binnenliep wist ik in één oogopslag weer waarom we blij moeten zijn met een band als Gay Dad. Op het rek met verse singles meteen tegenover de ingang is het déze single die meteen opvalt. Doorzichtig - zowel hoesje als cd - op een vertikale stikker met bandnaam en songtitels op de buitenkant en een soort van tandwiel-achtig iets op het schijfje zelf na. De twee versies van de single - met verschillende b-kanten - komen ieder in een eigen kleur: fel roze of fel licht-groen. Nog oogverblindender dan Doe Maar. Het ziet er ongelooflijk stijlvol uit en zo veel beter dan al die ander singeltjes met de voorspelbaar glimlachende (dames) of stoer kijkende (heren) uitvoerende artiesten op de hoes. Bands als Gay Dad zijn de krenten in de pap. En de muziek? Oh, die is ook meer dan okay.

DeFacto - 456132015 (cds, Grand Royal, site)
Luisterend naar de drie nummers op deze single kan ik begrijpen waarom Omar en Cedric - dat zijn die twee met de afro's - te overspannen konden zijn om hun europese toernee met At The Drive-In voort te zetten maar wel kort daarna in staat waren met DeFacto op te treden: dit is namelijk hele rielekste muziek. Aangenaam voortkabbelende dubreggae met al de gebruikelijk ingrediënten - veel galm op de drum, speelse melodica-lick - maar te glad en te gezichtsloos om echt indruk te maken. Het is bovendien alsof er drie keer hetzelfde nummer op hetzelfde schijfje staat. Voor het échte werk verwijs ik u graag naar King Tubby of Lee Perry.