Hier had eigenlijk een verslag moeten staan van het concert van The Fall in de Melkweg. Dagen geleden al zelfs. Het concert was per slot van rekening zaterdag. Maar ik heb er gewoon geen tijd voor gehad. Ik had maar een paar dagen voordat ik terug naar Engeland zou gaan en er moest een hoop geregeld worden. Al die kranten - Volkskrant én NRC - die waren verschenen terwijl ik in New York zat, lezen zich niet vanzelf bijvoorbeeld. En een eigen recensie hoeft in principe ook niet want op de Fallnews-site staan een aantal uitgebreide verslagen van échte kenners. Je kunt het concert in de Melkweg bovendien vergelijken met het concert van de dag ervoor in Haarlem. Ik heb ze alleen ooit een paar jaar geleden in de Paradiso gezien en het was deze keer inderdaad een stuk strakker. Mark E. Smith schijnt recentelijk weer eens iedereen uit z'n band te hebben getrapt en de huidige musici speelden eerst als bandje in 'n voorprogramma en ze zien er uit alsof ze nog bang zijn voor Mark E en muzikaal extra hun best doen. Vorige keer liep Smith de hele tijd te kloten met de gitaarversterkers en dergelijke zodat het tegen het eind voor geen meter meer klonk, maar dat viel deze keer erg mee. Op een gegeven moment legde hij alleen een van de microfoons in de bassdrum. Grote gedeeltes van Touch Sensitive zong hij zelfs helemaal zonder microfoon maar daar bleef het wel zo'n beetje bij. Persoonlijke hoogtepunten: F-Oldin Money, Two Librans (Che-che-che-chenya) en Dr. Buck's Letter (ik bedoel in ieder geval die ene die gaat van I know, I know, hey, hey, hey, hey). Errug jammer dat ze in Amsterdam Das Katerar niet speelden. Dat is wat mij betreft het beste nummer dat ik tot nu toe van hun meest recente album heb gehoord. Voor de liefhebbers hier nog een interview met de Mighty MES.

Ik neem aan dat jullie zelf allemaal wel de MP3-versie van het nieuwe Radiohead-album al hebben gevonden? Goedzo.