Zijn er nog mensen die Blonde On Blonde van Bob Dylan niet in de kast hebben staan? Ik wel namelijk, alhoewel ik dat toen ik van de week de tweedehandsbakken van Concerto aan het doorpluizen was klaarblijkelijk helemaal vergeten was. Nu heb ik dus twee exemplaren. Er zijn een aantal mogelijke verklaringen. Bijvoorbeeld deze recensie in het Parool waarin niet alleen aan Blonde On Blonde wordt gerefereerd maar die ook de indruk wekt dat het nieuwe Frank Black-album best wel eens de moeite waard zou kunnen zijn. Alhoewel dat natuurlijk nooit zo onverwacht is als het nieuws dat er wellicht een heel nieuw Pixies-album aan zit te komen. Of misschien kwam het wel door dit voorproefje van het nieuwe Nada Surf-album. Zij zongen per slot van rekening eens over de geneugden van het met Blonde On Blonde op je walkman door de regen lopen. Maar ik denk toch dat de meest voor de hand liggende verklaring is dat mijn muziekcollectie nu officieel te groot geworden is. Hoog tijd voor een grote schoonmaak. Zal binnenkort eens wat van het kaf tussen het koren vandaan halen. Zodat, bijvoorbeeld, alles ook netjes verticaal in de daartoe bestemde kast past en niet overal ook nog eens horizontale stapeltjes tussen gepropt moeten worden. Maar goed, om te beginnen heb ik dus een splinternieuwe tweedehands-cd van Blonde On Blonde in de aanbieding. Iemand? Helemaal voor niets, anders leer ik er niet van.

Meer gratis muziek: hier kun je Seven New Songs Of Mt. Eerie (voorheen de Microphones) downloaden.