Gisteravond voorzichtig een nieuw niveau binnen mijn dj-carriere bereikt. Mocht draaien op een Subbacultcha-avond in de Bitterzoet; niet alleen voor- en tussen de bandjes maar ook na afloop qua dansvloer zeg maar. Dat laatste is niet echt makkelijk. Sowieso is de Bitterzoet normaliter niet echt Mijn Soort Tent en zo'n maandagavond is natuurlijk helemaal moeilijk, zeker als het bandjespubliek, waar ik muzikaal toch iets meer affiniteit mee heb, langzaam maar zeker wordt afgewisseld door willekeurig binnengewaaide verjaardagvierende kleine groepen. Met allemaal hun eigen duidelijke voorkeur en al beschonken genoeg om mij dat om de haverklap te komen melden. Ik heb me er redelijk doorheen geslagen vond ik. Heb vooral veel hiphop (en hiphop-achtigen) gedraaid en dat af en toe, met meer en minder succes, proberen af te wisselen met ander spul. Ik zou zelf toch liever pop als basis hebben met hier en daar wat uitstapjes richting, onder meer, urban dan andersom. Maar goed, als doende leert men. Het is overigens fantastisch om te merken dat niet alleen ik M.I.A. helemaal de bom vind. Zowel wat betreft beweging op de dansvloer als in aantallen mensen die naar me toe kwamen om te vragen wat dat in hemelsnaam was, is het zonder meer een succes te noemen. Valt wel op dat het een stuk steviger in z'n bassen zit dan een willekeurige andere plaat uit mijn collectie. Wat me enigzins tegenviel waren platen als Your Daft Punk Records van Mont Ventoux (ft. Karin Filipsson) en Join Our Club van St. Etienne. Zo thuis in de huiskamer klinkt dit soort house-y pop erg smaakvol en sophisticated maar op disco-volume is het eigenlijk wel heel erg van rampestampestein. Zeker als je, in het laatste geval, per ongeluk de pitch-control van de cd-speler behoorlijk in de plus laat staan. Heb ook nog de plus- en minpunten van Annie besproken met een, naar ik aanneem, Noors meisje. Wel, ze vroeg in eerste instantie slechts of ik meer Annie kon draaien. Helaas had Anniemal zelf niet bij me (slechts Chewing Gum op een compilatie) maar met Bertine Zetlitz was ze ook wel tevreden. Iets van Robyn was haar echter te min. Later probeerde ze me nog over te halen iets te draaien van een Piledriver-cd die ze bij zich had. Het had inderdaad wel wat weg van het eerder die avond optredende Aux Raus maar het liep al tegen sluitingstijd en paste niet echt meer in de plaatjes die ik van plan was op te zetten, dus moest haar helaas weer teleurstellen. Het had toch nooit iets kunnen worden: ze had een hekel aan Robyn. Maar goed, ik heb drugs en sigaretten aangeboden gekregen, nauwelijks drank gek genoeg, en verzoekjes voor R.Kelly, 'meer clubhouse-achtige dingen', Dizzee Rascal en bounce-muziek en heb een paar uur lang op hoog volume andere mensen lastig mogen vallen met mijn plaatjes dus ik had sowieso een top-avond voor een doorsnee maandag.

Wobly interviewt Berend Dubbe. Hier vind je trouwens een overzicht van het werk van de andere helft van Bauer, Sonja van Hamel, als grafisch designer.

De Independent ging op stap met de a&r manager van het B-Unique-label.

Klauw #6 is fris & fruitig.