12.12.05 - (0)


Bij de Paradiso hebben ze blijkbaar niet echt veel vertrouwen in de kracht van een internationale webloghype. De tafeltjes en stoeltjes staan erg ver naar voren gisteravond in de grote zaal voor Annie. Dit is overigens wel lekker comfortabel bij het voorprogramma. Het Londonse Psapp doet in sympathieke electronische potten-en-pannen-pop á la Moonshake, Pram en Laika (van wie ze blijkbaar zelfs de flight cases hebben overgekocht) maar dan met extra speelgoedinstrumenten. Lieve liedjes maar een nogal onevenwichtig geluid en lichtelijk wanhopige en tot mislukken gedoemde pogingen tot publieksparticipatie zorgen er voor dat een half uurtje eigenlijk wel genoeg is. Inmiddels is het gelukkig al íets drukker geworden en kan het meubilair aan de kant worden geschoven om de dansvloer vrij te maken. Annie houdt het minimalistisch; ze wordt slechts bijgestaan door iemand die aan de knoppen draait en een gitarist die af en toe ook achter het kwart-drumstel gaat zitten. Op het videoscherm achterhaar is, naast haar logo, een continue stroom aan elkaar geknipte en geplakte dieren te zien. Zodra het effect van het op tien meter afstand van de übermetapopprinses van het moment staan is uitgewerkt - ergens halverwege het eerste nummer - rest er eigenlijk niet zo heel veel: haar stem is te iel, de bassen véél te hard, die gitarist/drummer veel te muso, haar opmerkingen tussen de nummers door over Amsterdam te plichtmatig, de podiumpresentatie te non-existent. Het is wellicht een tikkeltje rockistisch om te roepen dat het allemaal veel te 'showcase in de Escape' in plaats van 'optreden in de Paradiso' is en natuurlijk ís de beste pop leeg en oppervlakkig en vluchtig maar nooit, nimmer, never saai. Het maakt niet uit hoe fantastisch, post-modern en opwindend je album is en hoeveel hippe tracks je selecteert voor je dj-mix-album, op een podium moet je toch ook iets van die persoonlijkheid kunnen meebrengen en wat dat betreft schiet de Noorse Kylie schromelijk te kort.

Beluister de geschiedenis van het Chemikal Underground-label bij BBC One World.


pining for the fjords
hringvegur
instagram
pop muzik
bandcamp
facebook
e-mail
rss

front
job de wit
polderlicht
gert verbeek
toekomst hervonden
i always have a song

blogger statistics