The Ark - This Piece Of Poetry Is Meant To Do Harm
Er zijn veel te veel bandjes. Ik raak steeds vaker in de war. Het onderscheid tussen, bijvoorbeeld, de Dears, de Veils en de Delays is bij mij een heikel punt. Ondanks dat ze van heel andere continenten afkomstig zijn, en zelfs de huidskleurtechnische verschillen, haal ik ze altijd door elkaar. En ik vind het bovendien niet eens erg interessante bands (alhoewel dat Hideaway van een tijdje terug, dat was toch van, eeh, de Delays? Dat was best aardig) maar ze treden op een of andere manier altijd op, op zo'n bandjesavond in de Paradiso of in Club 3voor12 met andere bandjes die ik dan wél wil zien en elke keer realiseer ik me na een nummer of drie dat het toch een andere band is die op grond van de naam had verwacht. En zo kwam ik er net pas achter dat The Ark een heel andere band is dan The Plan. Ze zijn beide Zweeds, doen beide in glampop, allebei bandnamen met eenlettergrepig woord met een a: het is een voor de hand liggende verwarring, toch? Ik zit al een paar dagen naar dit fantastische This Peace Of Poetry Is Meant To Do Harm - coupletten waar Marc Bolan trots op zou zijn; verraderlijk kitscherige refreintjes - te luisteren en te denken dat ze toch wel anders zijn gaan klinken sinds dat Mon Amour. Maar dat was dus van The Plan. En waar ken ik The Ark dan van? En hoe klinkt The Plan vandaag de dag?

Peter, Bjorn & John - Young Folks
Kijk, dat is nou een bandnaam die weinig verwarring op kan leveren. Ze zijn met z'n drieën en heten Peter, Bjorn & John. Punt. Young Folks is hun actuele single, van het album Writer's Block. Het nummer begint lekker zomers: met zo'n zonnig rijstshakertje en, spoiler alert, in het refrein komen daar nog een paar bongo's bij en van dat lekker zonnig gefloten melodietje is het ook moeilijk niet-vrolijk te worden maar dan is daar het doodse stemgeluid van Victoria Bergsman (van de Concretes) die voor muzikale bewolking zorgt waarmee het nummer in één klap perfect bij het huidige Nederlandse armzalige excuus voor lenteweer past.