1. (4) The Hold Steady - Girls Like Status Het leek, woensdagavond een uur of half tien, de voor de hand liggende keuze. De avond er voor was het weer veel te gezellig en veel te laat geworden en de volgende morgen moest ik weer om zes uur naast m'n bed staan en een beetje fris en fruitig ook en volgens mijn berekening zouden ze toch pas het tweede uur spelen en het was maar akoestisch, dus in plaats van naar club 3voor12 voor een uitgeklede Hold Steady ging ik gewoon vroeg onder de wol. Tijdens het tandenpoetsen, half elf ongeveer, toch de radio nog even aangezet. Had ik niet moeten doen. Vaak is het beter dingen niet te weten. Dat ze wel gewoon al in het eerste uur speelden bijvoorbeeld en, het allerallerergste, dat ze dít nummer deden en dat het fantastisch klonk en dat ik er heel graag bij willen zijn.
2. (-) Bright Eyes - Four Winds De violen huppelen, de akoestische gitaren deinen, ergens tussen de bedrijven door zit zo'n typisch country-rock orgeltje. Conor Oberst klinkt niet minder klagerig dan vroeger wel, muzikaal, volwassener en traditioneler. Met meezingbare bijbelverwijzingen in het refrein!
4. (-) The Conctretes - Oh No Moet bekennen dat ik me pas na drie á vier keer realiseerde dat de Concretes sinds hun vorige plaat van zangeres zijn gewisseld. Het is knap dat ze iemand hebben gevonden die bijna net zo doods kan klinken als Victoria Bergsman (die het scoren van een hit met Peter, Bjorn en John aan het verwerken is als Taken By Trees). Verder is er in het statige orkestro-pop universum van de Concretes muzikaal trouwens ook weinig veranderd. Fijn.
