Katwijk is teleurstellend makkelijk te bereiken. Ik had met ingesteld op een urenlange ov-trektocht door de Bollenstreek met hier en daar een overstap bij een winderige duinpan, maar er blijken gewoon meerdere keren per uur directe bussen vanaf Leiden Centraal te rijden. En de hele avond door, dus eventuele old-skool halen we de laatste aansluiting terug nog? spanningen zijn bij voorbaat ook al uitgesloten. Het vinden van De Schuit is iets lastiger. Het zaaltje is makkelijk over het hoofd te zien, want de tourbus van de Apples In Stereo staat er voor. De afgelopen twee avonden stond de band in (een uitverkochte) Paradiso in het voorprogramma van de Kaiser Chiefs. De concertzaal van de Schuit zou waarschijnlijk in z'n geheel op het podium van de Paradiso passen. Het is stampvol, maar de bijbehorende energie ontbreekt. Mensen die wel eens klagen over de stoicijnse, afwachtende houding van het gemiddelde Amsterdamse publiek, zijn vast en zeker nog nooit op donderdag een bandje wezen kijken in Katwijk. Toegegeven, de experimenteel psychedelische, Elephant 6-ige randjes zijn er bij de Apples In Stereo in de loop van tijd afgesleten. Het witte Elvis-in-Space pak van de ene toetsenist/tamboerijnspeler, en de manier waarop hij in een winkelwagentje richting het podium wordt gereden, doet aan als een overblijfsel van voorbije tijden. (De andere keyboardist/koebelspeler/trombonist is trouwens Bill Doss, van vroeger van Olivia Tremor Control, realiseer ik me pas naderhand.) De Apples doen vandaag de dag in piekfijne, zeer competente powerpop. Het is een beetje jongentjes-van-boven-de-dertig muziek. Fountains of Wayne-erig maar dan toch heel veel leuker. Kekke riffs, heel veel knappe koortjes en ondanks twee keyboardisten een stuk gitaarderiger dan op plaat. Maar dat weten die domme Katukkers toch niet? Hoeveel generaties calvinistische inteelt moet je in je genen hebben om níet enthousiast te worden van een Go of een Energy? Ik zie ergens voor het podium één ander op en neer boppend hoofd, maar voor de rest blijft het bij beschaafde applausjes en een metersdik doe maar gewoon, dan doen je al gek genoeg-sfeertje. De band lijkt het weinig te deren. Die knallen lekker door en doen na afloop zelfs alsof ze de volle zaal uit volle borst om meer horen schreeuwen en doen beleefd hun toegift.