Een lijstje met dingen waarover ik had/zou willen schrijven maar waar ik vorige week niet aan toegekomen ben en deze week waarschijnlijk ook niet en als ik er te lang mee wacht heeft het helemáál geen zin meer:
iets over Frank Black. Hij staat morgen in de Paradiso. (Van het weekend, op Werchter, coverde hij onder meer Fatboy Slim's Rockafeller Skank). Hij heeft net een Best Of-verzamelaar uit (een goeie reden om die paar eerste, fantastische, solo-albums weer eens uit de kast te trekken om te kijken of er iets over het hoofd is gezien). Er komt binnenkort een níeuw album uit waarop hij zich heeft laten inspireren door niemand minder dan Herman Brood. (Het handvol tracks dat ik daar tot nu toe van gehoord heb klinkt raar. En sowieso: huh?). En die nieuwe Pixies-plaat lijkt er bij nader inzien toch niet in te zitten.
een overzichtje met mijn favoriete singles van het jaar tot nu toe. Gewoon als soort van extern geheugen voor aan het eind van het jaar. Justice's D.A.N.C.E. zou hoge ogen gooien. Architecture In Helsinki's Heart It Races ook (had gister iets verzonnen over een tot op heden onontdekt gebleven Afrikaanse stam in een Melbournese suburb). Oh, en Ween's belachelijk fantastische nieuwe single Friends natuurlijk. Maar Umbrella van Rihanna niet. Um-be-rella.
iets over die Electroma-film van Daft Punk. Ze staan per slot van rekening morgen in de Bijlmer Bierhal. Ik heb hem gedownload, maar nog niet bekeken.
iets over (in)visible sounds, een tentoonstelling met diverse geluidskunst en dergelijke in Montevideo. In het kader van 5 Days Off. Nog niet wezen kijken natuurlijk.
iets over de nieuwe plaat van de Concretes en het album van Santa Maria (gitariste/zangeres van de Concretes) en het album van Taken By Trees (= Victoria Bergsman, ex-zangeres van de Concretes). En vooral over waaróm al die mensen aparte dingen willen uitbrengen. Muzikale meningsverschillen kunnen het écht niet zijn.
iets over Glass Candy en de Chromatics en het Italians Do It Better-label in het algemeen (een spin-off van Troubleman Unlimited trouwens). Maar ik ben het hoofdstuk in Rip It Up And Start Again waar de oorspronkelijke versie van dit soort unheimische, post-apocalyptische disco wordt behandeld nog niet tegenkomen. Ik heb ook geen idee wat Italo nu precies is.
