Maandag zo maar ineens een live-bandje gezien. Hier, in Canterbury. Het moet niet gekker worden. De Orange Street Music Club zit in de Orange Street en doet normaliter vooral in jazz en blues. Een mooi zaaltje maar niet echt rock'n'roll: licht, veel ruimte, hoog plafond en tafeltjes met stoeltjes eromheen voor het ergens halverwege de lange kant van de zaal gepositioneerde podium (en zo'n vleugel verstop je ook niet zo maar onder een doek). Van het voorprogramma, de Evenings uit Oxford, pik ik een handvol nummers mee. Beetje Arcade Fire-achtig. In de zin dat het allemaal behoorlijk artistiekerig is - drums, toetsen, staande bas - en dat de (drummende) zanger flink dramatisch uithaalt. Het klinkt wat dunnetjes maar of dat aan de ietwat aparte samenstelling van de band of aan de zaal ligt valt niet 1-2-3 te concluderen. Het publiek - in redelijke getale, alle stoelen en banken zijn bezet - klapt beleefd. Pete & the Pirates heb ik al eens gezien. Ze stonden eerder dit jaar op Metropolis. Toen waren ze, ondanks die knullige bandnaam, best wel aardig. Fijne puntige gitaarpop voor de moderne mens. De enthousiaste naiviteit in de melodieen maakt de liedjes net iets meer de moeite waard dan die van een gemiddelde collega. Grootste verschil met toen op Metropolis? De lengte. Blijkbaar waren er daar contractuele afspraken over de te spelen lengte want ik kan me herinneren dat ze de laatste 10 minuten op een akkoord deden en hier is het gewoon ruim binnen het half uur over en uit. En in Rotterdam is het me ook niet opgevallen dat de drummer op een mini-drumstel - de bass-drum was wellicht net iets groter dan een lp - speelde. Het paste dan weer wel goed bij de ook niet bepaald uit de kluiten gewassen gitaar die de zanger af en toe omhing. Misschien zijn ze de band begonnen toen ze nog heel jong, en klein, waren. Over iets meer dan een maand de Clik Clik in hetzelfde theater. Heb ik in ieder geval iets om naar uit te kijken.

Alex James maakt kaas. (De gitarist van Pete & the Pirates had trouwens wel wat weg van een aan lager wal geraakte, jongere broer van de Blur-bassist)