De hits van week 2:

Voicst - Everyday I Work On The Road
Ik realiseer me bij het bekijken van deze opnamen van Noorderslag dat datgene waarvan ik dacht het op de nieuwe plaat misschien allemaal een beetje te veel is ook gewoon precies dát is wat ik zo fantastisch aan Voicst vind. Dat de drummer nét iets te graag wil laten horen hoe snel-ie wel niet is, de hier en daar wellicht lichtelijk krampachtig met de haren bijgesleepte blazers, een nummer over Srebenica. Het is allemaal dezelfde kant van de medaille; het ongebreidelde enthousiasme van de band. Het is niet een kwestie van dat die dingetjes niet of met moeite los te koppelen zouden zijn van de melodische gretigheid en de energie in de nummers, het is gewoon precies hetzelfde. Dat ze maar nooit uitgeraasd mogen raken, die jongens van Voicst.

Tocotronic - Kapitulation
Nummers die eventjes moeten rijpen hebben het in het hedendaagse hapsnap internettijdperk, waarin er op elk moment minstens tien andere tracks slechts een halve muisklik verwijderd liggen, maar moeilijk. Kapitulation bleef na een koele kennismaking toch nog even op de plank liggen; wegens in het verleden behaalde resultaten natuurlijk en toch ook wel een klein beetje vanwege de manier waarop Dirk von Lowtzow de woorden Fuck It All weet uit te spreken. Gelukkig maar. Kapitulation is dankzij z'n op het eerste gehoor wellicht compositorische spartaansheid een verraderlijk, onderhuids swingende ode aan de zin(loosheid) van het leven. Was overigens afgelopen zomer een single maar deze week verscheen er een live versie van het bijbehorende album en dus toch ook nog wel een beetje actueel.

Robyn - Be Mine (Ocelot Remix)
In de regel ben ik tegen remixen waarin de originele zanglijnen al st-st-st-stotterend worden gesampled. Dat was eventjes leuk halverwege de jaren tachtig toen die samplers nieuw waren, maar anno 2008 verwacht ik meer creativiteit. En dan zijn er de uitzonderingen op de regel. Hier werkt het omdat het truukje pas na een halve minuut reguliere zang wordt ingezet. Als een extra emotionele laag. Alsof Robyn ineens zo overstuur is dat ze niet meer uit haar woorden kan komen. De schaamteloos bombastische synthesizers en afgeknepen Daft Punk-gitaartjes doen de rest.

Trina ft. Killer Mike - Look Back At Me
Heerlijk ongenuanceerde 18+-rap. Om, natuurlijk tekstueel maar vooral ook beat- en flowtechnisch, rooie oortjes van te krijgen.