Begin April. Tijd voor de kwartaalcijfers.

Born Ruffians - I Need A Life (bron)
De Leukste Plaat van het Jaar Tot Nu Toe is natuurlijk die van Vampire Weekend. Gitaarpop mag weer leuk en springerig en slim zijn. We kunnen er op dansen en we hoeven ons niet meer te schamen dat we wel eens een boek gelezen hebben. De preppy, vers gestreken overhemden look nemen we er dan maar op de koop bij toe. Je kunt niet alles hebben. De Born Ruffians, bijvoorbeeld, missen in vergelijking misschien de techniek van de lichtvoetig melodische gitaarloopjes. Maar maken dit gebrek aan onmiddelijke oorwurmen op het album Red, Yellow And Blue dubbel en dwars goed door gewoon met nog meer enthousiasme hun instrumenten (en songstructuren) door de studio te gooien en smijten. Om er vervolgens zelf al springend en en schreeuwend en koppeltje duikelend achteraan te gaan.

Stephen Malkmus and The Jicks - Cold Son (bron)
Stephen Malkmus lijkt z'n post-Pavement groove te hebben gevonden. Kan me van de rest van z'n solo-carriere eigenlijk alleen de hits herinneren. Op z'n nieuwe album staan geen hits. Real Emotional Trash is als het ware een eindeloze jam. Er staat heel wat gitaargepiel op, maar het is het resultaat van gewoon een beetje lui en comfortabel de vingers over de fretten laten kuieren. Er is absoluut geen sprake van virtuoos spierballen vertoon. Gewoon lekker een potje freaken en Malkmus ironische (?) melodieen en teksten die daar op hun dooie akkertje een beetje achteraan struinen. Ook een soort van Stonerrock. Het titelnummer duurt net iets meer dan tien minuten. En dat geeft nou eens helemaal niets. Integendeel.

Say Hi - Zero To Love (bron)
Eigenlijk is The Wishes and The Glitch, de meest recente van Say Hi, best wel een beetje Postal Service-esk maar dan beduidend minder house-y. De band lijkt af en toe in zo'n hypnotische, Radiohead-achtige epileptische aanval te belanden maar de afslag richting de Perfecte Popsong wordt zelden tot nooit over het hoofd gezien. En dan weten ze ook nog teksten als 'this new heart of mine, goes from zero to love in no time' te verzinnen. Je moet wel tegen klagerige, binnensmonds mompelende stemmen kunnen.