Het leek me wel aardig om de eerste avond van een korte Duitse toer van de Staat te beschrijven in woorden die een militaire operatie suggerereerden. De Staat verovert Duitsland enzo. Maar a) het is net 5 mei geweest en b) de blitzkrieg van de Nijmegenaren is nog niet bepaald een overrompelend succes te noemen. Een man of twintig hebben deze druilerige donderdagavond de weg naar de Kleine Freiheit weten te vinden.

De laatste - en voor zo ver ik me kan herinneren, enige - keer dat ik de Staat eerder in aktie zag was toen ze een paar jaar geleden, nog unsigned, in twintig minuten het toch behoorlijk verwende publiek van Club 3voor12 tot bijkans orgastische hoogtes wist te rocken. De kracht van de Staat is dat ze redelijk schaamteloos, en technisch tot in de puntjes, citeren uit decennia rockgeschiedenis - Queens of the Stoneage, Tom Waits, blues, surf - en daar dan een soort ironische, beetje cartooneske draai aan geven (die dan misschien vooral wordt opgepikt door het soort cynische mensen, als ik, dat niet zo veel heeft met het bronmateriaal). Met name in kleine doses klinkt dat dus als de best thing since sliced bread; op de langere afstand moet je iets meer in je mars hebben dan louter een paar goedgemikte riffs en stoere poses, een gemene snarl en een koebel. Het vijftal komt zeker een heel eind maar ik moet zeggen dat bij mij af en toe de aandacht verslapt bij de meer freakerige uitwijdingen. Die twintig Osnabruckers zijn echter danig onder indruk. De onbevangen directheid van Torre - Hallo leute! Wir sind Der Staat aus Nimwegen - werkt goed bij die stijvige Duitsers. Een geheel verDeStaatte versie van Grauzones Eisbär, maar ook overduidelijke hits als The Fantastic Journey of the Underground Man en Wait For Evolution, doet de rest. Volgende keer nemen al die twintig bezoekers van vanavond hun vrienden en de keer daarna verkoopt het gewoon helemaal uit. Voorlopig staat de band dit weekend nog in Oberhausen en morgen in Keulen.