Vaak is het moeilijk te beschrijven waarom je een bepaalde melodie mooi vindt. In de regel is een mening over een bepaald nummer gekoppeld aan het geluid van het liedje: oh, ik hou niet van harde gitaren/zo'n ritme/een rapper. Of juist wel. Maar waarom spreekt een bepaalde combinatie van noten en akkoorden je precies aan? In het geval van Manners van het Zweedse Icona Pop kan ik in ieder geval van één moment ongeveer aangeven waarom het me ontroert. Het is overigens meer een ritmedingetje dan melodisch. Aan het slot van de eerste zin in het couplet gaat de zangeres telkens ineens eventjes iets sneller. De voorafgaande lettergrepen liepen lekker in de pas met de beat en tekstueel had ze dat volgens mij gewoon vol kunnen houden maar juist door even af te wijken wordt het speels. Een lief, vocaal huppeltje. Overigens klopt het geluid van het liedje verder ook gewoon: een schurende electronische popsong in een ondansbaar tempo met vlaggenzwaaiend refrein en een algehele sinistere ondertoon. Manners stond eind vorig jaar op de tiende Kitsuné Maison compilatie en is nu net verschenen als single op Neon Gold.(download)