1.2.15 - (0)

Waar ben ik nu weer beland? Het is vrijdagavond en ik dacht onderweg zijn naar een last minute aangekondigd optreden van The Legends of Country – een nieuw project van de zanger van The Boy Least Likely To – maar ik loop nu ergens op een onguur, pikdonker industrieterrein onder de rook van het Olympisch Stadion. Zelfs bij daglicht zou ik me hier ongemakkelijk hebben gevoeld. Aan het eind van de straat klinkt disco uit een oude loods. Dat blijkt gelukkig Kerb Clubhouse. Een soort Rollende Keukens zo te zien, maar dan binnen. Kraampjes met streetfood en cocktails. Wat tafels en luie banken d'romheen. Mocht je willen dan kun je de calorieën er ook meteen weer af tafeltenissen of –voetballen. Het is eigenlijk best gezellig. Wat het niet is, is een geschikte locatie voor livemuziek. Het aanwezige publiek is er om een te eten en te drinken en te socializen en niet om naar een bandje te kijken. Een paar loslopende honden krijgt meer aandacht dan het vijftal dat op het podium staat. Bovendien loopt er een batterij overijverige beveiliging rond met een decibelmeter die voortdurend in de stress zijn omdat het geluid zachter moet. De band ziet er zelf gelukkig ook de lol wel van in – ik denk dat die jongen van The Boy Least Likely To nog nooit eerder te horen heeft gekregen dat z'n muziek te hard klinkt – maar het blijft een intens sneu gebeuren. Het is verder een heel leuk bandje. In The Legends of Country kan Jof Owen z'n liefde voor, inderdaad, countrymuziek kwijt. Gewoon het ouwerwetse soort. De bassist doet ploem-ploem ploem-ploem. De drummer boem-tsjik boem-tsjikt heel geloofwaardig. De ene gitarist heeft die countrylicks goed in de vingers en de ander heeft een heel indrukwekkende snor-bakkenbaard-combinatie. Ook niet onbelangrijk. Het enige dat níet bepaald country klinkt en het zo'n apart bandje maakt is dus de zanger. Engelser kun je het nauwelijks krijgen. Geen snik. En net als bij z'n andere band zit er een aandoenlijke lulligheid in. Ik ben d'r wel gevoelig voor. Ik was eerlijk gezegd een beetje uitgekeken op The Boy Least Likely To maar in deze nieuwe context klinkt die aanpak ineens weer lekker fris. Vanavond is dit allemaal helaas parels voor de zwijnen. Ik mag hopen dat ze er goed voor zijn betaald.



pining for the fjords
hringvegur
instagram
pop muzik
bandcamp
facebook
e-mail
rss

front
job de wit
polderlicht
gert verbeek
toekomst hervonden
i always have a song

blogger statistics