Het was bijna helemaal aan me voorbij gegaan dat er een nieuw album was van Cinerama, David Gedge's ándere band (naast de Wedding Present dus). De single(?) Deer Caught in the Headlights had ik nog meegekregen maar die klonk me al vanaf het begin bekend in de oren dus ik dacht eigenlijk dat dat nieuwe album van Cinerama weer een compilatie zou zijn. Daar heeft Gedge nogal een handje van; hij lijkt meer b-kantjes-en-dergelijke-verzamel-( en live-)albums uit te brengen dan reguliere. Maar er is een andere reden dat ik het nummer al leek te kennen. Er stond namelijk ook al een versie op het meest recente album van de Wedding Present. Sterker nog, alle nummers op Valentina (het nieuwe Cinerama album) staan ook op Valentina (het Wedding Present-album uit 2012). De overlappende titels hadden een hint moeten zijn. Het is hetzelfde album uitgevoerd door twee verschillende bands met dezelfde frontman. Ik vond het eigenlijk wel een leuk concept.

Ik weet dat het een beetje vloeken in de indie-kerk is, maar ik was altijd een groter fan van Cinerama dan van de Wedding Present. De hoogtijdagen van laatstegenoemden waren net een beetje voor mijn tijd en die achterstand heb ik eerlijk gezegd nooit ingehaald. Het was me altijd iets te weerbarstig. Cinerama daarentegen was pop. Met violen. En Gedge die de crooner uit leek te willen hangen. Meer mijn ding. En toch denk ik dat ik Valentina als Wedding Present-album beter vind dan als Cinerama-album. Heb de afgelopen dagen de platen een aantal keren na elkaar gedraaid - en ook een paar keer track per track afgewisseld - en bij nader inzien was Valentina-het-Wedding-Present eigenlijk al best wel Cinerama-achtig. De violen ontbreken en de gitaren zijn gewoon grunge-y maar de melodieën zijn best romantisch. Het lijkt alsof Gedge bij het omzetten van de tracks naar Cinerama daarom een beetje is doorgeslagen. Alleen er een paar violen tegenaan gooien was dit keer niet genoeg. Het openingsnummer heeft een voorzichtig, en niet helemaal geslaagd, Girl From Ipanema-sfeertje. You Jane, mijn favoriet van de Weddoes-versie, klinkt op de Cinerama-plaat als een Eurovisiesongfestivalballad dat na het eind van de puntentelling ergens in de onderste regionen is blijven hangen. Enige nummer dat ik minstens net zo goed vind in de Cinerama-uitvoering is voornoemde Deer Caught in the Headlights. Leuk dat dit 'nieuwe' Cinerama-album er is maar ik denk dat ik vaker zal teruggrijpen naar de Wedding Present-versie.