Het zijn barre tijden voor platenmaatschappijen. Niemand koopt meer cd's. Iedereen streamt, en daar valt niets aan te verdienen. En de enige manier waarop muziek wél verkoopt, vinyl, lijkt inmiddels ook vooral kopzorgen op te leveren. Het is geen wonder dat platenmaatschappijen op zoek zijn naar nieuwe manieren om hun muziek aan de man te brengen. Toevallig kwam ik recentelijk twee zulke voorbeelden van vernieuwing tegen. Te beginnen met het Schotse Lost Map label (soort van een vervolg op het legendarische Fence Records, met onder meer Pictish Trail, Rozi Plain en Tuff Love in z'n stal). Zij zijn al een tijdje bezig met het uitbrengen van singles op ansichtkaarten. Echt héél techisch innovatief is deze methode niet. Je bestelt via de site en dan wacht je een paar dagen en dan ligt er vervolgens zo'n postcard op de mat met op de achterkant een ouwerwetse downloadcode zodat je op Bandcamp de mp3'tjes kunt downloaden. Ja, je kunt ook gewoon direct op Bandcamp kopen maar (handgeschreven!) post ontvangen vind iedereen leuk, toch? Sowieso zijn ze van de persoonlijke touch bij Lost Map want een paar dagen later ontving ik een mailtje van ze om te checken of ik de ansichtkaart wel ontvangen had want ze dachten zich te kunnen herinneren het ding op de bus te hebben gedaan maar het was nog niet afgevinkt in het systeem. Dat vond ik lief. Ik kocht trouwens de single No Applause van Martha Ffion want ik wilde het in m'n radioprogramma draaien. Heel fijn stukje grunge-y pop met een - spoiler alert - Be My Baby drumroffel in het refrein.
Bij het Fierce Panda gaat het er onpersoonlijker aan toe. Nadat ik op de site besteld heb duurt het ongeveer een week voor ik een geautomatiseerd 'je bestelling is onderweg'-mailtje ontvang en duurt het vervolgens nóg een week vol verwachting maar tevergeefs onder de brievenbus wachten. Aan de andere kant is het stukje fysieke muziekproduct dat zij verkopen wel iets spannender dan een ansichtkaart. Fierce Panda verkoopt namelijk singles op een bierviltje. Dáár was ik wel nieuwsgierig naar. Zouden die op de draaitafel of in de cd-speler moeten? Dat stond er op de site namelijk niet bij. (In het cassettedeck leek me onwaarschijnlijk). Een lichte, maar onvermijdelijke, teleurstelling maakt zich van mij meester als het ook in dit geval weer om een downloadcode gaat, op de achterkant. De nazorg ontbreekt eveneens. Sowieso kostte het me nogal moeite om een interessante single uit het aanbod van Fierce Panda uit te kiezen. Vroeger, eind jaren negentig, was het een van m'n favoriete labels. Op hun verzamelsingles kon je bands als Supergrass, Ash en Noiseaddict ontdekken. Vandaag de dag proberen ze dat nog steeds wel, dat nieuwe bandjes voor het voetlicht brengen, maar ik ben gewoon minder geïnteresseerd in het soort bandjes waar ze dat nu mee doen. Qua singles klonk Dollars for Donuts van de Lunchtime Sardine Club op het eerste gehoor wel aardig - donkere en een beetje jazzy kronkelende singer/songwriter pop - maar zelfs na een paar keer draaien blijft het nog steeds niet echt hangen. Maar ik heb in ieder geval nooit meer nare kringen van m'n theemok op m'n tafel. En die ansichtkaart krijgt een mooi plekje op m'n prikbord.
