9.1.16 - (0)

Een van mijn favoriete dingen aan The Social in Little Portland Street is de geluidsman. Het is altijd dezelfde. Een boomlange vent met een indrukwekkende set grijze manen en dito baard. Hij past niet echt in het zaaltje. Letterlijk, hij lijkt altijd een beetje z'n hoofd te moeten buigen om niet tegen het, inderdaad erge lage, plafond te stoten. Maar hij komt altijd zo enorm enthousiast over. Hij staat achter z'n geluidstafel eigenlijk altijd geestdriftig mee te deinen met de band die op het podium staat. Dat is moeilijk niet mee te krijgen want in The Social staat die geluidstafel pontificaal áchter het podium, vol in het zicht. Het is derhalve niet meer dan gepast dat deze geluidsman de actuele maand, in de vorm van een door Pete Fowler getekend stripfiguurtje, op de achterkant van de flyer van het zaaltje staat. Dit omdat ik afgelopen vrijdag m'n eerste livebandje van het jaar zag daar in The Social. Charles Howl, een relatief nieuw Londons bandje met links en overlappingen met andere iets minder nieuwe bandjes als Proper Ornaments en Let's Wrestle. In deze hoedanigheid doen ze in 80ies-achtige indiepop. Een beetje de donkerdere kant. De hele band is dan ook ik het zwart gekleed. De bassist en gitarist zelfs respectievelijk een alpinopet en een coltrui. Aan de introverte kant maar melodisch toch niet bepaald zwaar op de hand. Als de zanger zo met z'n handen achter z'n rug staat heeft het wel wat Britpop-y (Stone Roses bijvoorbeeld). Lekker vol, zoemend geluid dankzij, naast gewoon gitaar/bas/drum, ook twee synthesizers pront vooraan op het podium. Het vijftal kan lekker krautrockerig dreinen maar die houterigheid steekt af en toe ook de kop op als ze in de meer liedjesachtige liedjes met een melodische schijnbeweging de niet ingevoerde luisteraar op het verkeerde been zetten. Wat betreft komt de band dan ook ongeveer even weerbarstig over als op hun vorig jaar verschenen debuut album, Sir Vices. Ik had misschien juist gehoopt dat ze een keertje live zien me zou helpen die plaat beter te begrijpen. Dus niet. Maar goed, ik denk dat ik voor die flyer een mooi plekje op m'n koelkast ga zoeken.



pining for the fjords
hringvegur
instagram
pop muzik
bandcamp
facebook
e-mail
rss

front
job de wit
polderlicht
gert verbeek
toekomst hervonden
i always have a song

blogger statistics