De studio van waaruit ik elke vierde maandag een nieuwe aflevering van Pop Muzik maak is zó krakkemikkig dat er maar één box in staat. Normaal maakt dat niet zo veel uit. Ik zet hem gewoon lekker hard en dan vult het de ruimte toch wel. Maar afgelopen maandag draaide ik een track, Wild Mountain Thyme, van de Byrds en die klonk ineens heel anders dan ik gewend was. In paniek controleerde ik alle schuiven en knoppen op het mengtafel en de cd-speler maar alles stond goed. Het duurde even voordat ik doorhad dat vanwege die ene box ik maar naar één kant van het geluidsbeeld zat te luisteren en dat de Byrds Wild Mountain Thyme blijkbaar érg ruimtelijk hadden opgenomen. Met m'n ene monoboxje hoorde ik alleen maar strijkers en vocalen (in m'n koptelefoon, wel stereo, waren bas, gitaar en drums er wel gewoon bij). Het was eigenlijk best een mooie versie zo. Om hetzelfde effect te bereiken kun je bij het terugluisteren hierboven bij het nummer van de Byrds, tegen het eind, na Dion, even een van de koptelefoonoordopjes uit je oor doen (bij mij werkte het met alleen de linker in). Die tracks van Dion en de Byrds staan op een door Primal Scream's samengestelde verzamelaar, Sunday Morning Coming Down, vandaar. Elders in het programma duik ik ook via de door Bob Stanley van St. Etienne samengestelde verzamelaar Songs for the Carnegie Deli én de compilatie die verscheen in het kader van het 20-jarig bestaan van het Tricatel-label terug in de tijd maar verder draai ik ook gewoon weer een hoop nieuwe muziek hoor. Tracklisting staat tevens op Facebook.