14.5.16 - (0)

Het ligt allemaal een beetje ingewikkeld maar het verhaal achter het concert van afgelopen woensdag begint ergens vorig jaar met de officiële Britse inzending voor de Expo in Milaan. Dat is een werk van Wolfgang Buttress. Hij is nogal begaan met de wereldwijd in aantal sterk teruglopende bijenpopulatie en vertaalt dit in een 17-meter hoge constructie; een driedimensionaal rasterwerk – een soort honingraat – met geluiden en lichtjes die live reageren op de activiteit van een bijenkorf thuis in Nottingham. Een spectaculaire immersive, multi-sensory experience als ik de verhalen mag geloven. Het ding staat binnenkort hier in London in Kew Garden. Ik zal het tzt zelf eens gaan bekijken.

De volgende stap is me een beetje een raadsel maar op een gegeven moment is er ook een soundtrack bij dit kunstwerk. Niet de minste namen zijn hierbij betrokken: leden van onder meer Spiritualized, waaronder Jason Pierce, Youth en het uit de contreien van Sigur Ros bekende strijkje Amiina. Die soundtrack is op plaat uitgebracht - titel: One, artiestennaam: Be, niet echt makkelijk te vinden op Spotify of waar dan ook - en wordt nu hier en daar live uitgevoerd. Het project staat binnenkort op Glastonbury en afgelopen woensdag dus in de Sonos Studio in Shoreditch. Op plaat word ik er een beetje nerveus van – het zijn vooral van die heel langzaam voortkabbelende klanken met wat zoemende bijen in de achtergrond – maar mijn nieuwsgierigheid naar wat ze hier live van zouden maken wordt beloond want ik vond het eigenlijk wel bijzonder.

De band staat, in het donker, achter een doorzichtig doek waarop video's van bijen worden geprojecteerd afgewisseld met meer algemene, screen-saver-achtige computergraphics. Door deze opzet is het moeilijk te achterhalen wie of wat er nu precies in de band zit. Ik zie in ieder geval geen Jason Spaceman maar om eerlijk te zijn kan ik niet eens goed zien wat voor instrumenten de muzikanten die er wel zitten spelen. Muzikaal is het nog steeds van de weinig actie en veel lange noten maar het voordeel van zoiets live zien is dat je weinig afleiding hebt en dat de subtiele melodica-accenten, akkoordverschuivingen en slide-gitaar-stukjes ineens meer effect hebben.

Ik hoor vooral veel accordeon geloof ik. En strijkers dus. En er wordt af en toe zelfs gezongen. Het heeft inderdaad wel wat weg van Spiritualized, dat gospel-blues-achtige, maar dan heel, heel langzaam. Alsof het heel lang uitgesponnen intro's voor nummers die nooit gaan komen zijn. De bijdrage van de bijen is eerlijk gezegd minimaal te noemen. Ik hoor sowieso vooral vogelgeluiden door de muziek heen en heb er een beetje m'n bedenkingen bij de claim dat dat stukje natuur live naar ons toegestreamd wordt (want inmiddels is het buiten donker, en in Nottingham dus ook, en volgens mij maken vogels dan weinig geluid meer).



pining for the fjords
hringvegur
instagram
pop muzik
bandcamp
facebook
e-mail
rss

front
job de wit
polderlicht
gert verbeek
toekomst hervonden
i always have a song

blogger statistics