Ruimtegebrek, was het voornaamste argument. Maar ik kan me zo voorstellen dat de geschatte opbrengst van $13miljoen ook wel een beetje meespeelde toen de nabestaanden van David Bowie besloten z'n kunstverzameling in de verkoop te doen. In november komt de collectie bij Sotheby's in London onder de hamer en om het vuurtje al vast een beetje op te stoken is er momenteel een selectie te bewonderen in de dependence van het veilinghuis is St. George Street in Mayfair. Heel erg hun hard hun best hoeven ze voor dit vuurtje trouwens niet te doen want over interesse lijken ze niet te hoeven klagen. Vooral bij een artiest met de eigenzinnigheid van David Bowie kun je niet helpen niet nieuwsgierig te zijn naar zijn smaak en invloeden op andere terreinen. De boeken die hij las. En de kunst die hij aan de muur had hangen.
Bij Sotheby's weten ze hoe ze zoiets presenteren. In de ontvangsthal staat z'n persoonlijke platenspeler (ook te koop) met daarnaast op de muur een lijstje met favoriete platen dat Bowie ooit voor de Vanity Fair ofzo samenstelde. In de grotere van de twee toonzalen een paar enorme portretfoto's van Bowie op de muur en z'n greatest hits uit de (nogal blikkerige) speakers. Het lijkt een beetje een poging te verhullen dat er aan de kunstwerken die er te zien zijn eigenlijk weinig specifieke Bowie-heid te ontdekken is. Laat staan dat de selectie een coherent verhaal vertelt over de mens of de kunstenaar Bowie. Misschien ook wel te veel gevraagd maar je hoopt er natuurlijk wel een beetje op.
Om eerlijk te zijn is de verzameling design en meubilair in het midden van de zaal het meest in het oog springend. Een fleurig maar wat ongemakkelijk ogende Pop-bank bijvoorbeeld en veel voorwerpen van Ettore Sottsass vol kleur en patronen en andere gekkigheid. De spin painting van Damien Hirst op de muur erachter komt ineens bescheiden over. Lijkt me een nieuwe ervaring voor Hirst. Verder hangt er een hele aardige Basquiat waar vooral het verhaal er achter - dat Bowie het kocht nadat hij in de film over Basquiat de rol van Andy Warhol speelde - het bijzonder maakt. Dat geldt ook voor de Auerbach, waarvan Bowie ooit zei dat hij wilde klinken zoals dat er uit zag (de twee-dimensionale versie mist het effect van de centimeters diepe lagen verf). Bij de overige werken ontbreekt in de regel zo'n aansprekende anekdote en die moeten het dan vooral van het aura van Bowie in het algemeen hebben om bijzonder geacht te worden. Niet altijd met succes wat mij betreft.
De Highlights Preview is nog tot 9 augustus in London te zien en gaat daarna op wereldtour langs LA, New York en Hong Kong. Dit filmpje van ITV News geeft ook een aardige indruk. Begin november, vlak voor de veiling, zal het hele aanbod te zien zijn bij Sotheby's New Bond Street.
