Over bands die live een eigen soundtrack bij een film spelen gesproken. De Asian Dub Foundation die de soundtrack doen bij de Franse cultklassieker La Haine was afgelopen zaterdag de headliner op (de eerste avond van) de Walthamstow Garden Party. Vond ik best een gedurfde move. Nou wist ik om te beginnen eerlijk gezegd al niet dat de Asian Dub Foundation nog actief was maar zoals ik van de week al concludeerde is het concept, hoe tof het er ook op papier uitziet, geen garantie voor artistiek succes, laat staan voor een spetterende uitsmijter voor je festival. Nou is La Haine gelukkig een erg onderhoudende (en helaas ook altijd wel actuele) film met een spanningsboog – veel lanterfanten met af en toe explosieve actie – waar het goed bij musiceren is. En een film met ondertiteling zodat het niet zo veel uitmaakt voor het begrip als een paar muzikanten er hun dub-met-rockgitaren-en-hier-en-daar-wat-tabla-ding dwars doorheen doen. Want dat is namelijk de ADF-aanpak (of eigenlijk: een afvaardiging van, ze zijn met z'n drieën: drummer, bassist en iemand voor de electronica, geen vocalisten dus). Eigenlijk een heel prima combinatie. Soms heb je helemaal niet door dat het niet per se de originele soundtrack is die door de tent klinkt. Maar het blijft een film als afsluiter van een muziekfestival. Niet echt ideaal, zo met staand publiek. Vind het voor het project spreken dat ik het zonder al te veel moeite bijna een uur volhoud maar dan ga ik toch echt op huis aan. Me voornemend binnenkort La Haine weer eens te gaan kijken, gewoon op de bank.

Want ik had er al een flinke festivaldag opzitten. Miste de eerste helft van Islam Chipsy wegens enorme rij om het park in te komen maar dat blijkt niet zo erg. De Egyptenaar staat driftig op z'n synthesizer te pielen – zo te zien kwistig gebruik makend van de pitch-knop voor dat glijende effect – maar hij komt nauwelijks boven het geweld van z'n twee drummers uit. Zonde. Gek genoeg staat het publiek wel massaal aan het dansen. Op een veredelde drumsolo. De krautjazzers van Rocketnumbernine daarentegen zijn parels voor de zwijnen op het kleinere openluchtpodium. Toen ik er eerder op de dag langsliep stond Wolf Girl voor een handvol enthousiast dansende peuters te spelen maar die zijn inmiddels naar bed denk ik dus speelt Rocketnumbernine voor een veld met een paar handenvol zonnende mensen op kleedjes enzo. Moet zeggen dat het tweetal – in zZz opstelling: toetsenist en drummer, laatste wel zonder microfoon – ook niet echt z'n best doet er meer van te maken. Beetje landerig pielen ze op hun instrumenten en draaien ze aan de effectknoppen. Het verschil tussen 'we staan onze instrumenten nog te stemmen' en 'dit is het eerste liedje' is niet echt groot.