Afgelopen jaar bestond de Amsterdamse concertzaal OCCII - Onafhankelijk Cultureel Centrum In It - 25 jaar. Onder meer Polderlicht, Vice's Noisey en Louder Than War blikten terug.
Mijn eerste bezoek aan het zaaltje aan het eind van het Vondelpark dateert, volgens het alwetende internet, van December '94. Ik had bij de VPRO op de radio kaartjes gewonnen voor een concert van de plinkeplonkende Moonshake-afsplitsing Laika. Ik kan me weinig tot niets herinneren van het optreden zelf. Alleen dat het er geraken nogal een expeditie was vanuit de provincie. Er staat me iets van bij dat we het concert zelf voortijdig hebben moeten verlaten omdat we ook weer terug moesten en het programma die avond nogal laat begon en/of flink uitliep. Dat zou in de jaren dat ik er wel een trouwe bezoeker was overigens een terugkerend thema blijken.
De daaropvolgende jaren kwam ik er zelden want, zoals gezegd, vanuit buiten Amsterdam was de Amstelveense Weg lastig te bereiken met het OV en de laatste tram richting CS ging meestal eerder dan de headliner van de avond op het podium stond. Pas toen ik naar Amsterdam verhuisde kwam ik er regelmatig. Toch heb ik een beetje moeite eventuele legendarische concerten die ik er gezien heb voor de geest te halen. Weet wel bij welke vermaarde avonden ik, ondanks dat ik inmiddels slechts een paar straten verderop woonde, vroegtijdig naar huis ben gegaan. Bij de Keniaanse duimpiano's van Konono No.1 bijvoorbeeld. Mijn excuus daar is dat dat ook de eerste keer was dat ik de Ex zag, die deden het voorprogramma, en dat zo overrompelend vond dat ik het na één nummer Konono No.1 wel weer genoeg vond. (En één zo'n nummer van Konono No.1 duurt ook al snel een minuut of twintig). Bij het fameuze gitaar-en-drums noise-duo Lightning Bolt, hun truukje was dat ze niet óp het podium maar ergens in de (propvolle) zaal speelde, ben ik ook na een half uurtje ofzo weggelopen. Had het wel weer gezien.
Mijn meest recente concert aldaar was een paar dagen voor de afgelopen Kerst; een door Arnold van Zea samengestelde avond met Nederlandse bands van divers pluimage. Ik was er al lang niet geweest. De zaal is er in de tussentijd flink op vooruitgegaan. De buitenkant zag er al een tijdje netjes uit maar sinds kort ziet het er blijkbaar ook binnen niet meer uit als een uitgewoond kraakpand. Vooral dat behangetje op de muren doet wonderen. Wat er ook veranderd is, is dat er een strak tijdsschema wordt aangehouden. De eerste band mis ik dus. Baby Galaxy zie ik wel. Die vallen me een beetje tegen. Hun 90ies indierock vliegt alle kanten op - net als, al in het derde nummer, de basgitaar - maar slechts af en toe een richting die ik interessant vind. Naar Willie Darktrousers en de Splinters was ik erg nieuwsgierig. Hun ding is dat ze rockmuziek doen met enorm veel autotune over de zang. Beetje Drake meets Queens of the Stoneage. Ik vind het wel wat hebben. Juist ook omdat het een geluid is dat veel mensen tegen de haren instrijkt. Ze kunnen nog wel nét iets overtuigerende nummers - refreintjes, hooks, riffs - gebruiken anders blijft het een beetje hangen in een gimmick.
Headliners zijn It Dockumer Lokaelstje. Legendarische namen van vroeger en zo klinkt en oogt het ook. Vast heel leuk als je er nostalgische gevoelens bij hebt. Voor mij geldt dat niet en het enthousiasme van de oudere jongeren op en voor het podium is aanstekelijk genoeg om het een kwartiertje vol te houden maar dan heb ik wel weer genoeg van dit soort 80ies indierock. Het nummer dat de bassist/zanger helemaal aan het begin doet met een dichter vind ik met voorsprong het leukst maar dat hoorde dus niet echt bij het optreden. Op de Overtoom haal ik nog net de laatste tram richting Centraal Station.
