Leeslinks voor op zondag:

Analogue Appreciation
Het in 2021 verschenen, titelloze debuutalbum van For Those I Love was een geweldige en unieke plaat. De combinatie van dramatische electronica en de donkere, persoonlijke, gepraatzongen teksten leverde een intense en buitengewone plaat op, die klonk als niets of niemand anders. Een van de krachten van de plaat was dat het klonk alsof het gemaakt was als therapie en niet per se voor een publiek. Dat is inmiddels anders want die plaat maakte niet alleen op mij indruk. Afgelopen vrijdag verscheen de opvolger, Carving The Stone, en alhoewel er oppervlakkig gezien qua aanpak niet zo veel veranderd lijkt - het onderwerp deze keer zijn de negatieve gevolgen van het kapitalisme, speciaal in Ierland - ligt het eindresultaat me op het eerste gehoor net iets te zwaar op de maag. Tegelijkertijd mag ik nog steeds erg graag interviews met David Balfe lezen/kijken. Het is een interessante jongen. Hier in Huck heeft hij het over vijf voorwerpen die veel voor hem betekenen. Hier op de Instagram van Rough Trade vertelt hij over z'n favoriete albums.

Label of Love
Portret van Canary Records, Bandcamplabel gespecialiseerd in bijzondere niet-Engelstalige muziek van vroeger.

Nostalgia Is A Hell Of A Drug
Yasi Salek, van de geweldige Bandsplain-podcast (tweeënhalf uur neuzelen over Elastica? Ja, graag!) vloog van Los Angeles naar London om Oasis te zien.

By the Book
Over wat Will Oldham leest. En wanneer. En voor hoe lang.

Fact-checking Jarvis Cocker's Claims About Economics
Ik fact-checkte, onder werktijd, wat Jarvis Cocker op het nieuwe Pulp-album over economie zei.

Zero Plan (2025)
Momenteel te zien in de bibliotheek in Liverpool in het kader van de lokale kunstbiënnale, een installatie opgetrokken uit meerdere vinylexemplaren van Paul Young's uitverkoopbakken-van-tweedehands-platenwinkels-en-de-kringloop klassieker, No Parlez. Project van Alan Dunn.