Alhoewel ik als in Engeland wonende Nederlander nooit zo goed weet wat ik met Armistice Day aan moet - de Eerste Wereldoorlog? Daar hadden wij toch niet mee van doen? - ging de dag dit jaar voor mij niet helemaal onopgemerkt voorbij. Op de (zater)dag vóór 11 november deed Darren Hayman een optreden met louter liedjes uit z'n Thankful Villages-project in de Union Chapel in het kader van Daylight Music.
Ter verfrissing van het geheugen: Thankful Villages zijn de dorpen in Engeland en Wales waarvan in de eerste wereldoorlog alle naar het front gestuurde dorpelingen weer levend terugkwamen. Hayman ging ze een voor een langs om ter plekke een liedje te schrijven of verhalen te registeren. Dat leverde al met al drie albums, 54 schilderijtjes en een website vol video's op. En een soort van theatervoorstelling. De liedjes gaan overigens zelden tot nooit óver de eerste wereldoorlog.
De middag bestaat uit drie sets. De eerste is akoestisch en die is, ondanks een charmante bijdrage van Fairport Convention's Judy Dyble, en de anekdotes van Hayman tussen de nummers door een beetje saai. De tweede set is vooral gesproken woord: veld-opnames met verhalen van dorpsbewoners van de dorpen die hij bezocht of hier ter plekke voorgelezen teksten door gasten die op het balkon aan de andere kant van de zaal (kerk) tegenover het podium staan. Ze worden begeleid door een tokkelende Hayman en een band bestaande uit een bassist, een summier drumstel en een violinist.
De derde set is met diezelfde semi-akoestische band – aangevuld met Hannah van Owl & Mouse op vocalen – en die is vooral gevuld met de uptempo, vollere popliedjes; de hits. Deze laatste set is mijn favoriet. De opzet – en verhalen en dergelijke – verschilt overigens niet veel van wat Hayman deed de vorige keer dat ik hem een Thankful Villages-set zag doen. De opmerking over dat er net van de week de 55ste Thankful Village is ontdekt is wel helemaal nieuw.
Deel 3 van het project is als album net verschenen. Reden voor een uitgebreid interview met Hayman in de Quietus en zondag was hij ook een half uur lang op de radio (maar dat heb ik zelf nog niet beluisterd). Sowieso was hij erg druk deze week want voor The Quietus schreef hij over de Charlie Brown-tentoonstelling die momenteel in Somerset House te zien is.
